صد روز اول دولت یازدهم و سیزدهم/
صد روز اول دولت یازدهم و سیزدهم
محسن صنیعی (عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران عضو انجمن اسلامی مدرسین دانشگاهها)
صد روز اول دولت سیزدهم به پایان رسید. اگر آقای روحانی، یک برنامه کوتاه مدت صد روزه را وعده داده بود، جناب رئیسی، وعده «برنامه آنی، فوری و کوتاه مدت» برای حل مشکلات کشور را داده بود.
در صد روز اول دولت روحانی در سال ۹۲، پس از حضور آقای روحانی و وزیر امور خارجه در مجمع عمومی سازمان ملل، اولین ملاقات وزرای خارجه ۱+۵ در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل در ۳۱ شهریور ۹۲ اتفاق افتاد. در این مذاکرات کوتاه، برای ادامه مذاکرات هسته ای، موافقت بعمل آمد.
مذاکرات ژنو ۴ در ۲۳ و ۲۴ مهر ۱۳۹۲ در شهر ژنو سوئیس برگزار شد و محمدجواد ظریف سرپرست تیم مذاکره ایران را بر عهده داشت. اولین تغییر عمده در این مذاکرات آن بود که تیم مذاکره کننده ایران از شورای عالی امنیت ملی به سرپرستی دبیر شورای عالی امنیت ملی به تیم وزارت خارجه به سرپرستی وزیر امور خارجه، تغییر پیدا کرد.
دور بعدی مذاکرات، در ۱۶ تا ۱۸ آبان در سطح وزیران خارجه گروه ۱+۵ در ژنو سوئیس برگزار شد. نهایتا از تاریخ ۲۹ آبان تا ۳ آذر ۱۳۹۲ در هتل اینترکنتیننتال ژنو برگزار گردید و ایران با ۵ کشور دیگر گروه ۵+۱، تحت عنوان موافقت نامه موقت ژنو به توافق نهایی رسیدند. ولی در صد روز اول دولت رئیسی، تاکنون اتفاق خاصی نیفتاده است. آقای رئیسی در مجمع عمومی سازمان ملل یک سخنرانی ضبط شده، ارائه کرد. وزیر امور خارجه در مجمع عمومی حضور پیدا کرد. این حضور به چند دیدار و بدون رسیدن به یک تصمیم مشخص سیاسی، خلاصه شد.
پس از چند بار وعده دادن در مورد آغاز مجدد مذاکرات هسته ای، از ابتدای ماه نوامبر، وعده آغاز مذاکرات در ۲۹ نوامبر یعنی ۸ آذر داده شده است. این مذاکرات بناست با شرکت معاون وزیر امور خارجه، برگزار گردد. حواله دادن مذاکرات به یک ماه آینده، بر خلاف آن که جناب رئیسی مطرح می کند که ما در مذاکرات برای حصول نتیجه شرکت می کنیم، از حالا مذاکره برای مذاکره را نشان می دهد.
یکی از نشست های بین المللی مهم در دو هفته گذشته، کنفرانس بین المللی زیست محیطی گلاسگو بود که ایران عملا با یک تیم در سطح معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست ، شرکت کردند در حالی که بسیاری از کشورها در سطح رهبران کشورها در آن شرکت کرده اند.
در حوزه سیاست خارجی، مهم ترین اتفاق دیگر در این صد روز، بازگشت مجدد طالبان در افغانستان است که متاسفانه با موضع گیری ضعیف ایران، شاهد تضعیف امنیت، اعتماد عمومی و رعایت حقوق همه مردم و نیز شیعیان در خاک افغانستان و نیز افزایش پناهندگان از افغانستان هستیم. در حوزه اقتصادی، در حالی که جناب رئیسی در زمان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری وعده حل مشکلات بورس را داده بودند و حتی بعضی وزرای او امکان حل سریع مشکل بورس را داده بودند ولی مشکل بورس همچنان برقرار است و سرمایه عمومی در حال ذوب شدن است.
شاید گزارش این صد روز با چند پرسش جناب رئیسی، بهتر می تواند تکمیل شود. رئیس جمهور در دیدار با اقتصاددانان با طرح چند پرسش، مطرح کردند که «چرا شاخص های کلان اقتصاد کشور مطلوب نیست؟
چرا تورمی که قرار بود تک رقمی شود اتفاق نیفتاده است؟ چرا ده ها میلیارد دلار یارانه پنهانی که دولت پرداخت می کند، مردم آثار مطلوب آن را در زندگی خود نمی بینند؟ چرا با وجود هزاران هزار میلیارد تومان مصارف دولت در ۸ سال گذشته، رشد اقتصادی کمتر از یک درصد داشته ایم؟»، این پرسش ها نشان می دهد که دولت سیزدهم، هنوز به یک آشنایی دقیق از ساختار اقتصادی ایران نرسیده است و در نتیجه برنامه اقتصادی مشخص ندارد و وعده هایی چون حل بورس، مذاکرات نتیجه بخش هسته ای، ایجاد یک میلیون شغل سالیانه، تولید یک میلیون مسکن در سال، تولید سه میلیون خودرو در سال، فقط با خوشبینی و بدون شناخت دقیق از ساختار اقتصادی کشور صورت گرفته است.
البته در مورد این دوره صد روزه، نمی توان از مزیت واکسیناسیون گسترده و کاهش مرگ و میرهای ناشی از کرونا از عدد ۶۰۰-۷۰۰ مرگ روزانه (رسمی) به کمتر از ۱۵۰ نفر، صرف نظر کرد، گرچه در مورد واکسیناسیون باید به اقدامات دولت دوازدهم برای سفارش واکسن های خارجی پس از ناموفق بودن واکسن سازان داخلی در انجام وعده های خود اشاره کرد.
به نقل از:همدلی