توسل به ابزارهای تهدید و ارعاب در مواجهه با دانشجویان معترض، نه تنها کمکی به کاهش اعتراضات نمیکند، بلکه موج جدیدی از التهابات دانشجویی را به دنبال خواهد داشت/
توسل به ابزارهای تهدید و ارعاب در مواجهه با دانشجویان معترض، نه تنها کمکی به کاهش اعتراضات نمیکند، بلکه موج جدیدی از التهابات دانشجویی را به دنبال خواهد داشت/
بیانیۀ انجمن اسلامی مدرّسین دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص نحوۀ مواجهه با اعتراضات دانشجویی
به نام خداوند جان و خرد
تداوم و گسترش اعتراضات در محیط دانشگاه و نحوۀ مواجهه با آن، انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه فردوسی مشهد را برآن داشت تا نکات دلسوزانهای را برای حفظ آرامش محیط دانشگاه و در جهت انجام رسالت دانشگاهی و اصلاحگرانۀ خویش، به مدیران و مسئولان دانشگاه متذکر شود؛ گرچه پیشتر (در بیانیه قبلی) بر برخی از آنها تأکید شده است؛ از جمله اینکه:
اولا دانشگاه میزان الحراره جامعه است و دانشجویان، سخنگویان صادق جامعه هستند و لذا پرسشها، انتقادها و شک و تردیدهای آنان نیز بازتابی از خواسته های اجتماعی است که باید به درستی صدای آنان را شنید؛
ثانیا دانشگاه مهمترین نهاد برای گفتگوست و از توانایی و امکانات کافی برای تحلیل عمیق و همه جانبه مسائل اجتماعی از جمله اعتراضات اخیر برخوردار است و گفتگوهای سازنده با دانشجویان معترض و صورتبندی دقیق مطالبات آنان برای امن نگهداشتن محیط داخل دانشگاه میسّر است و نیازی به مداخله نیروهای بیرونی وجود ندارد، و چه بسا این مداخلهها مخلّ آرامش و مضرّ به حال دانشگاه است؛
ثالثا اعتراض یک حق قانونی برای همه است و وظیفه دانشگاه است با بهره گیری از انواع ظرفیتهای اداری و همکاری نیروهای درون دانشگاهی بویژه تشکّلهای دانشجویی، تشکّلهای هیأت علمی و سایر گروههای مرجع دانشگاه از حرکتهای اعتراضی دانشجویان صیانت کرده و از هرگونه اعمال خشونتی قویا جلوگیری نماید؛
رابعا اعتراض‌های جاری در انواع محرومیتها، محدودیتها و سلب آزادیها، تبعیضها و بی عدالتیها ریشه دارد و مادامی که برای رفع آنها اقدام مناسبی انجام نشود و پاسخ مناسب به مطالبات داده نشود، نارضایتی بر هم انباشته خواهد شد و به تبع آن، اعتراضات به اشکال مختلف تداوم پیدا خواهد کرد. ضمن آنکه پاسخگویی نامناسب به مطالبات و استفاده از روشهای قهری برای کنترل اعتراضات، مردم و حاکمیت را در چرخهای فروبسته از خشونت گرفتار خواهد کرد و به هر دو، آسیب خواهد رساند.
متاسفانه شیوۀ مواجهه با اعتراضات در چند هفتۀ اخیر نشان می‌دهد مسئولان کشور با غفلت از ریشه‌های اجتماعی اعتراضات جاری و تقلیل آن به مداخله دولتهای متخاصم، راهبرد مناسب و مؤثری برای پاسخگوئی به مطالبات اتخاذ نکردهاند. اتخاذ این راهبرد در محیط دانشگاه (راهبرد امنیتی و انضباطی با معترضین) نه تنها کمکی به حل این منازعه و فروکش کردن اعتراضات نمیکند بلکه باعث تشدید آن در دانشگاه می گردد. بر این اساس این انجمن مجددا تأکید می کند:
۱- توسل به ابزارهای تهدید و ارعاب در مواجهه با دانشجویان معترض، اعم از اتخاذ تصمیمات آنی و شدید کمیته انضباطی، تعلیق و محرومیت دانشجویان از تحصیل، منع ورود برخی دانشجویان به دانشگاه، احضار دانشجویان، عدم رعایت بیطرفی درحل منازعه، حضور غیرعادی نیروهای حراست و بعضا برخورد خشن با دانشجویان، حضور نیروهایی در دانشگاه که شائبه دانشگاهی نبودن آنها جدّی است و … نه تنها کمکی به کاهش اعتراضات نمی کند، بلکه موج جدیدی از التهابات دانشجویی و دور باطل شدت عمل و برخوردهای قهرآمیز را به دنبال خواهد داشت.
۲- همانگونه که سیاست یکدست کردن حاکمیت نتوانسته به حل مشکلات سیاسی، اقتصادی و بین المللی کشور کمک کند بلکه به تشدید و تعمیق مشکلات انجامیده، اقدام دانشگاه در یکدست کردن تمام مراکز تصمیمگیری خود بویژه کمیته ها و هیأت های انضباطی و انتظامی، اقدامی دور از تدبیر و خرد دانشگاهی است و توان حل منازعه را در دانشگاه بشدت کاهش خواهد داد. ناتوانی در حل منازعات دروندانشگاهی و تاثیرپذیری مدیریت دانشگاه از نیروهای بیرونی، علاوه بر اینکه زمینه را برای تحمیل انواع فشارها بر معترضین فراهم می کند ، سبب تشدید تعارضات و اعتراضات درونی دانشگاه نیز خواهد گردید.
این انجمن ضمن تأکید بر به رسمیت شناختن حق اعتراض مسالمت آمیز، مخالفت شدید با برخوردهای امنیتی و انضباطی با معترضین و تاکید بر آزادی فوری دانشجویان زندانی، آمادگی خود را برای تدارک انواع گفتگوهای آزاداندیشانه با دانشجویان و اعضای هیات علمی دانشگاه در جهت تبیین علمی ریشه های اعتراضات و ارائه راهکارها، صورت بندی مطالبات و روشهای مسالمت آمیز حل منازعه در دانشگاه، اعلام می دارد.
انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه فردوسی مشهد
دهم آبان ۱۴۰۱
