تبلیغ یا تخریب نماز؟!
تبلیغ یا تخریب نماز؟!
مهدی نصیری
نماز خواندن آقای رییسی در کرملین که تصویر آن توسط تیم رسانهای همراه وی منتشر شد، محملی برای فخر فروشیهای مومنانه! انقلابیون شده و امروز برخی امامان جمعه به مدیحهسرایی در این باب پرداختند و این در حالی است که این سفر، سئوالات و ابهامات و اشکالات متعددی را برانگیخته و انقلابیون اشعری مسلک ـ که خود را محور و کانون خلق و تولید حقیقت می دانند ـ نیازی به پاسخ به این سئوالات و تبیین ابهامات نمی بینند و در این میان عدهای ساده دل گمان می کنند این حرکتها و اقدامات میتواند برای نماز و معنویت محبوبیت ایجاد کند و از این نکته غفلت میورزند که در نظامی که به نام دین برپاشده هر ناکارآمدی و حرکت نسنجیده و فسادی به پای دین نوشته میشود و هر چه تظاهرات دینی حکومت و حاکمان بیشتر شود، دینگریزی شتاب بیشتری میگیرد.
یکی از خطاهای اساسی سالهای پس از انقلاب برساخت دو گانه تعهد و تخصص بود که با تفسیری کاملا قشری و تکبعدی از تعهد، میدان را برای جاهلان و سالوسان و مفسدان ظاهرالصلاح باز کرد و بسیاری را به آلاف والوف و مقامات عالیه رساند اما عایدی آن برای کشور و مردم چیزی جز عقب ماندگی و ضایع کردن فرصت و ثروت نبود و اکنون در حاکمیت یکدست دوباره در حال برجسته کردن این دوگانه هستند.
اگر قرار باشد از منظر دین عقلانی و عقلایی به نقد این نماز جنجالی بپردازیم باید گفت اولا رعایت حق الناس مقدم بر رعایت حق الله است و دولتی که خود خوب می داند برآمدنش ناشی از یک انتخابات مهندسی شده و تضییع حقوق اکثریت مردم بوده است، نمازش اگر با اخلاص هم خوانده شود، نمی تواند گناه تضییع حق الناسش را جبران کند و ثانیا اگر نماز خواندن شرط سپردن یک پست تخصصی باشد شرط لازم است و نه شرط کافی و حتی اگر قرار باشد یک پست تخصصی را به فردی بی نماز اما امین و متخصص سپرد یا فردی نماز خوان اما غیر متخصص، به حکم عقل و شرع باید آن را به بی نماز امین و متخصص سپرد.
وقتی یکی از پادشاهان کافر و مشرک مصر به یوسف (ع) پیشنهاد برعهدهگیری مقام اول اجرایی کشورش را داد ضمن آن که رگ انقلابی و ضداستکباری یوسف نجنبید و با مشت گره کرده مرگ بر استکبار، پیشنهاد پادشاه را رد نکرد و آن را برای گرهگشایی از جامعه در آستانه قحطی مصر پذیرفت، در معرفی خود از نماز خواندن و بلکه از مقام پیامبریاش سخنی نگفت بلکه گفت: من در مدیریت و حکمرانی، فردی «مراقب و هوشیار» و «دانا و متخصص» هستم (انی حفیظ علیم، یوسف/۵۵)
بنابر این اگر قرار است حاکمیت انقلابی به چیزی بنازد باید به کاردانی و امانتداری و دانش و تخصص مدیران خود در اداره کشور که متاعی به شدت کمیاب در این دولت و مجلس یکدست است، بنازد و نه به نماز و یا احتمالا در سفرهای بعدی به روزه و افطار بر سر میز مذاکره در کاخ ریاست جمهوری فلان رییس جمهور شرقی یا غربی.
شما را به خدا متاع دین را در بازار جمهوری اسلامی بیش از این کم مشتری و کساد نکنید.
به نقل از: کانال شخصی مهدی نصیری
