چرا برای درجه اجتهاد، مرجعیت و سطوح عالی حوزه، سهمیه قرار نمیدهید؟!

چرا برای درجه اجتهاد، مرجعیت و سطوح عالی حوزه، سهمیه قرار نمیدهید؟!
سالهاست بحث سهمیه ایثارگران و خانواده شهدا برای ورود به دانشگاه به محل نزاعی بین متولیان دانشگاه و متولیان سیاست مملکت بدل شده و متأسفانه این موضوع همچون دملی چرکین، نهاد علم را گرفتار مشکلات فراوانی نموده است.
حضرات اگر واقعا اختصاص سهمیه ویژه برای ایثارگران، خدمتی به ایشان و جامعه علمی است، چرا برای سطوح عالی حوزه و مقام اجتهاد و مرجعیت سهمیهای برای ایثارگران اختصاص داده نشده است و چرا تاکنون از مجتهد ایثارگر نامی برده نشده است و چرا تاکنون متولیان حوزه به این امر مبادرت ننمودهاند، و آیا متولیان امر نباید مسئولین حوزه را بابت چنین کوتاهی بزرگی بازخواست کنند.
البته شاید از نظر ایشان داشتن توان علمی لازم برای درک و استنباط حکم نماز و روزه از داشتن توان علمی لازم برای عمل جراحی قلب و مغز و یا ارائه نظریات اقتصادی و اجتماعی اهمیت بیشتری داشته است که رسیدن به مقام اجتهاد در فقه را صرفا بر اساس توانایی علمی بررسی میکنند ولی رسیدن به مقام اجتهاد دانشگاهی را برای افراد ویژهای بدون نیاز به دارا بودن توان علمی لازم و صرفا بر اساس قرار گرفتن در طبقهای خاص بررسی میکنند. نکتهای که هم اکنون به دغدغه جدی سازمان نظام پزشکی کشور تبدیل شده و نگرانی فراوانی را در مورد توان علمی دانشآموختگان تخصص در رشتههای پزشکی ایجاد کرده است.
بنده به عنوان یک ایثارگر و عضو کوچکی از خانواده شهدای گرانقدر انقلاب، اختصاص این نوع سهمیه برای این خانوادههای معظم را به هیچ وجه نه در شأن جایگاه ایشان و نه به صلاح جامعه علمی میدانم.
لازم به دکر است که اگرچه خود بنده در سال ۱۳۷۰ یعنی سه سال بعد از پایان جنگ در دوره کارشناسی با استفاده از سهمیه ایثارگران وارد دانشگاه شدم، ولی پس از ورود به دانشگاه متوجه شدم که این نوع سهمیه بندی چه جفای بزرگی در حق ایثارگران از یک طرف و در حق علم و دانشگاه از طرف دیگر است؛ بنابراین در مقاطع کارشناسیارشد و دکتری با سهمیه آزاد ادامه تحصیل دادم، گرچه در آن دوران ایثارگران متقاضی ورود به دانشگاه به حدی زیاد بودند که رقابت در سهمیه نیز مشکل بود، ولی به جد معتقدم از ابتدا این گونه سهمیهبندی اشتباه بوده و در عوض آن، نظام باید برای تقویت بنیه علمی ایثارگران و خانواده معظم شهدا که به علت جنگ مشمول محرومیتهایی شده بودند، با صرف هزینه لازم، به دنبال رفع این محرومیتها و بالا بردن توان علمی ایشان میبود.
امیدوارم مجلس و دولت انقلابی با تصمیمی انقلابی، به جای این سهمیهبندیها که عملا هم ظلم به ایثارگران وهم ظلم به نهاد علم است، تمامی این نوع سهمیه بندیها را لغو کنند و ورود به رقابت علمی در کشور را به عدالت که شعار اصلی دولت جدید است، نزدیکتر کنند.
حسین وفاپور (عضو هیأت علمی جهاد دانشگاهی و عضو شورای مرکزی انجمن مدرسین دانشگاهها)