هرگونه انتصاب افراد از دایره محدود خویشان توسط مسئولین به مهاجرت نخبگان دامن می‌زند/
هرگونه انتصاب افراد از دایره محدود خویشان توسط مسئولین به مهاجرت نخبگان دامن می‌زند/ شایستگان در ذات خود در واحدهای کوچک و منحصر تجمیع نمی‌شوند/ بکارگیری افراد از حلقه‌های فامیلی توسط مسئولین به بدگمانی و بی‌اعتمادی در میان نخبگان می‌انجامد/
به نقل از امتداد: طی روزهای اخیر در پی انتصاب غیرقانونی حیدری، داماد شهردار تهران در مجموعه مدیریتی شهرداری، انتقادات افکار عمومی به زاکانی بالا گرفت و در نهایت نیز، سبب عقب‌نشینی آقای شهردار شد.
علی‌محمد حاضری، جامعه شناس و عضو هیئت علمی گروه جامعه‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس در گفتگویی با امتداد، ضمن اشاره به تاثیرات این دست انتصابات فامیلی در قدرت بر افکار عمومی، اظهار داشت: در این اصل که اصولا اداره مطلوب هر نظام یا جامعه، شایسته‌سالاری است، هیچ تردیدی وجود ندارد. اگر این اصل کلان را مبنا قرار دهیم در آن صورت است که احتمال تجمیع و حضور شایستگان در یک گروه محدود و خاص به خودی خود و به شکل معقول، منتفی خواهد شد.
وی افزود: امکان ندارد که اگر مبنای ما، انتخاب شایستگان باشد، بتوانیم این افراد را مثلا از مجموعه فارغ‌التحصیلان یک دانشگاه خاص جستجو کنیم. شایستگان در ذات خود در واحدهای کوچک و منحصر تجمیع نمی‌شوند. هر نوع جستجوی افراد مناسب در میان افراد فامیل، هم‌دانشگاهیان، هم‌حزبی‌ها یا همشهریان و هر نوع اقدامی که دایره انتخاب شایستگان را محدود می‌کند، عملا به معنای عدول از شایسته‌سالاری است.
حاضری، تصریح کرد: با این اقدام، عملا دو زیان به کشور وارد خواهد شد. نخست اینکه، نخبگان و شایستگانی که می‌توانستند به کار گرفته شوند از دایره انتخاب حذف شده و نوعی بدگمانی و بی‌اعتمادی در میان آن‌ها شکل گرفته است. امری که مهاجرت مغزها یا فرار آن‌ها را به دنبال خواهد داشت. دوم اینکه امور محوله به کسانی سپرده شده که شایستگی لازم را نداشته و متعاقب آن با ناکارآمدی‌ها و اتخاذ تصمیمات نسنجیده روبرو خواهیم شد.
این استاد دانشگاه در ادامه، همچنین یادآور شد: هرگونه انتصاب افراد از دایره محدود خویشان توسط مسئولین به مهاجرت نخبگان دامن می‌زند. نخبگانی که طی دوره‌های سنگین و فشرده، کسب مهارت و دانش می‌کنند به طور طبیعی، باید این امید را داشته باشند که پس از این مرحله، توانایی‌های خود را درامورات کشور و البته بهبود امورات شخصی به کار بگیرند. اگر در این مسئله با گزینش‌های حلقه‌های محدود دوستانه یا از میان اقوام و خویشان مسئولین، خللی ایجاد شود به طور طبیعی این افراد احساس می‌کنند که چاره‌ای جز مهاجرت نخواهند داشت.
وی، همچنین در پایان نیز اضافه کرد: ضمن اینکه دسته جوانان و نخبگان مشغول به کسب مهارت نیز این تلقی را خواهند داشت که تلاش آن‌ها منتهی به اثربخشی نخواهد شد. در پی این مسئله، طبعا این دسته به سمت مهاجرت سوق پیدا می‌کنند و این اتفاق، بزرگترین خسارت برای نیروی انسانی و سرمایه اجتماعی کشور خواهد بود.
انتهای پیام/
