نان مردم را آجر نکنید

نان مردم را آجر نکنید

محسن صنیعی (عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران و عضو انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

بر اساس گفته رئیس سازمان برنامه و بودجه، در خبرها آمده است که پس از حذف ارز ۴۲۰۰تومانی، به جای یارانه نان، بن کارت ویژه‌ای توزیع می‌شود و مردم نان را به همان قیمت یارانه‌ای دریافت خواهند کرد. ایشان ضمنا گفته که «مردم می‌توانند با این کارت نان را با قیمت فعلی از نانوا بخرند و بعدا دولت مابه‌التفاوت قیمت واقعی و قیمت یارانه‌ای نان را به نانوا پرداخت می‌کند.

به عبارتی در این شیوه خرید نان، همان قیمت قبلی نان از کارت نان افراد کسر می‌شود، ولی به نانوا قیمت جدید پرداخت می‌شود.» در این خصوص، سخنم را ابتدا با این نکته آغاز می کنم که من اقتصاددان نیستم ولی سعی می کنم که به عنوان یک ایرانی، اخبار و اقتصاد را دنبال می کند، نکاتی را بیان کند.

۱- تصور بن کارت نان یا به عبارت دیگر کوپن نان، ضعیف ترین شرایط اقتصادی را نشان می دهد.‌ نان کوپنی یعنی وجود نان آزاد که احتمالا می تواند به عنوان شاخص برای سایر کالاها عمل کند. همه دولت ها سعی می کنند به هر ترتیب ممکن، یارانه نان را تامین کنند.

۲- اگر دولت قصد دارد که برای تامین کسری بودجه خود به سمت حذف یارانه نان یا حامل های انرژی برود، پیشنهاد می کنم که حتما برای افزایش درآمدها، معافیت های مالیاتی را حذف کند و نیز بودجه نهادهای مستقل غیر دولتی که عملا به صورت بخشش و هبه، در بودجه های سالیانه جای گرفته اند، حذف و یا کم گردند.

۳- متاسفانه شاهد هستیم که هر گاه، دولت ها برای تامین کسری بودجه به سمت تعدیل قیمت ارز رفته اند، یا به عبارت دیگر به سمت شوک قیمت ارز رفته اند، همه کالاها و خدمات، حتی خیار و گوجه، پیاز و سیب زمینی هم تغییر کرده اند، مثل این که قیمت ارز، شاخص اقتصاد ایران است. قطعا نمی توان دلار را از سفره مردم ایران، جدا کرد. شاید با این کار، مساله کسر بودجه دولت برای مدت کوتاهی جبران می شود ولی با این ساختار بودجه، مجددا کسر بودجه ظاهر می شود و بعد از یکی دو سال، دوباره شرایط به همان نقطه صفر برگشته است.

زمانی دلار هزار تومان بود، بنزین صد تومان بود، الان هم دلار سی هزار تومان است، بنزین آزاد، هم سه هزار تومان است. تو گویی بعد از چند سال، به نقطه صفر رسیده ایم. این نشان می دهد که این راه، راه درست نیست، دوباره بعد از چند سال، باز به همان نقطه صفر ۱۴۰۰ خواهیم رسید ولی با قیمت ارزی چندین برابر قیمت ارز ۱۴۰۰ و همه کالا و خدمات هم خود را با این شاخص تنظیم می کنند.

۴- پیشنهاد می کنم که دولت از همه نخبگان اقتصاد کشور استمداد بطلبد و آنان را مامور کند بهترین راه مدیریت اقتصادی و خصوصا راه های جبران کسر بودجه را پیشنهاد کنند. اگر اقتصاددانان برجسته کشور بیان می کنند که امروز مشکلات اقتصادی کشور، راه حل اقتصادی ندارند و باید چاره کار را خصوصا در حوزه سیاست خارجی دنبال کرد، باید این سخنان را شنید و چاره ای اندیشید.

۵- چند روزی است کلیپی از سخنان حجت الله عبدالملکی، وزیر فعلی کار، تعاون و رفاه اجتماعی به هنگام دیدار دانشگاهیان با مقام رهبری در سال ۹۴ منتشر شده است که اشاره می کند که با توجه به سرمایه های کشور، می توان کشور را به رده های بالای جهانی رسانید. در فضای مجازی، این سخنان بسیار نقد شده است ولی نگارنده اعتقاد دارد که ایران از سرمایه های بسیار بزرگ مادی و معنوی برخوردار است که می تواند ایران را به یک کشور پیشرفته تبدیل کند ولی برای آن که راه توسعه، برداشته شود لازم است که به همه این سرمایه ها، بها داده شود و همه این سرمایه ها برای توسعه کشور، به خدمت کشور گرفته شوند.‌ یکی از مهم ترین سرمایه های کشور، سرمایه انسانی است.

جامعه نخبگان در دانشگاه ها و حوزه ها، موسسات پژوهشی و فرهنگی و رسانه ها و احزاب و گروه ها و همه مردم و جوانان این کشور، حتی ایرانیان خارج از کشور، دغدغه توسعه ایران را دارند. اگر از این سرمایه ها استفاده کنیم و آنان را بها دهیم، قطعا آنان نیز با اخلاص کامل، همه سرمایه های مادی و معنوی خود را در خدمت کشور قرار می دهند ولی اگر می بینید که جوانان این کشور، دغدغه مهاجرت دارند و امروز مهاجرت فقط به قصد تحصیل نیست بلکه عمدتا مهاجرت نیروی کار است، این نشان می دهد که سرمایه انسانی، شرایط را برای حضور خود در وطن مناسب نمی داند که علی رغم آن که همه آدمیان به خاک آباء و اجدادی خود، عشق می ورزند، جلای وطن را برمی گزینند.

۶- در شرایطی که بن کارت نان یا همان کوپن نان، بدترین شرایط اقتصادی را نشان می دهد، مجلس یازدهم، ایجاد محدودیت بر فضای مجازی را دغدغه اصلی خود می داند و نمایندگان مجلس در نامه ای به دولت محترم توصیه می کنند که منتظر قانون صیانت از فضای مجازی مجلس نمانید. در حقیقت قانونگذار محترم به دولت پیشنهاد می کند که بدون قانون، خود دست به کار شوید یا به عبارت دیگر، کسانی که باید با زبان قانون سخن بگویند، توصیه می کنند که قانون را دور بزنید.

انتهای پیام/