برکت های جانبی ماه روزه داری!

برکت های جانبی ماه روزه داری!

دکتر حسن دادخواه(عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز و عضو انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه)

ماه روزه داری، افزون بر امتیازها و مزیت هایی که به لحاظ روزه داری روزه داران و نیایش های آنان، در عرصه های فردی و اجتماعی دربر دارد، به لحاظ برخی دیگر از برکت های جنبی در کشور و جامعه ما، حائز اهمیت و توجه است که در بندهای زیر به آن پرداخته خواهد شد:

۱_ به رغم آنکه در جوامع شهری و مناسبات اجتماعی نوین، لزوم ارتباط مداوم میان نیروی انتظامی به عنوان برقرار کننده نظم اجتماعی، یک نیاز ضروری است و شهروندان باید با گذراندن آموزش های لازم، نسبت به نوع رفتار شهری و حقوق خود و دیگران آگاهی یابند و این مهم، در گرو ارتباط تنگاتنگ میان شهروندان و پلیس است، با این وجود در سراسر ماه های سال، بجز شب چهارشنبه سوری و یکی دو روز مانده به ماه رمضان، هیچ ارتباطی میان پلیس و شهروندان بر قرار نیست و دو ارتباط یاد شده نیز در قالب زبان و اطلاعیه های تهدیدکننده صورت می گیرد و از این رو، فاقد هر گونه تقویت انگیزه برای رشد دادن فرهنگ شهرنشینی و احترام به قانون در میان مردم است.

۲_ به رغم آنکه در جوامع پیچیده امروزی، وجود دادستان ها در شهرها، عاملی برای جلوگیری و کاهش جرم و بزهکاری است و مردم در پناه دادستان ها باید احساس آرامش کنند و دادستان ها نیز خویش را موظف به حمایت از مردم و حقوق آنان بدانند و اجازه ندهند که هیچ فرد و دستگاهی، حقوق قانونی مردم و شهروندان را زیر پا بگذارد، متاسفانه در جامعه و کشور ما، مردم از حقوق قانونی خویش بی اطلاع هستند. و از طریق رسانه های حکومتی نیز در این باره هیچ اگاهی به مردم رسانده نمی شود و عملا مردم در برابر تجاوزات و تهدیدات بی پناه هستند.

ولی در شب های منتهی به مثلا چهارشنبه سوری و یا روزهای مانده به فرارسیدن ماه روزه داری، دادستان ها با زبان و اطلاعیه های تهدیدکننده، از نیروی انتظامی می خواهند که با روزه خواران برخورد کند در حالی که هم دادستان ها و هم فرماندهان پلیس می دانند که قادر به این کار نیستند و عملا هیچ اتفاقی نمی افتاد.

۳_ به رغم آنکه دستگاه های عریض و طویلی با بودجه های هنگفت عهده دار مسائل فرهنگی و مذهبی هستند و مقدار زیادی از ساعات روزانه مردم و فضاهای کالبدی شهرها را برای فعالیت های موظف، به خویش اختصاص داده اند ولی با این وجود، ماه روزه داری که باید ماه مهربانی ها و دوستی ها و ترویج خوبی ها باشد، به فرصتی تبدیل شده است تا همان افرادی که در طول سال عهده دار ترویج امور فرهنگی و دینی هستند، زبان تند به انتقاد بگشایند و به بیان یکی دو پدیده و نمونه از آسیب های اجتماعی و نه همه آن، بپردازند و بدون تحلیل و بررسی سیستماتیک و واکاوی علمی آن، فقط روح جمعی جامعه را با تیغ تند زبان خویش آزار دهند.

این در حالی است که جسم بیمار جامعه ایران متاسفانه پر شده از دمل های چرکین و کاستی هایی که در حد یک لیست بلند بالا، نیازمند بررسی موشکافانه است.

پیشنهاد نگارنده این است که اجازه داده شود تا مثلا در چهارشنبه سوری مردم شادی کنند و عده ای هم شل و کور شوند‌ اجازه داده شود تا مردم روزه دار در این ماه، با اعصابی آرام نیایش کنند و روزه بدارند و بد حجابان و بی حجابان نیز آسوده در شهرها راه بروند و آنقدر بخورند و بیاشامند تا شکم های آنان برآمده شود ولی و اما در یازده ماه دیگر سال، فضای نقد و بررسی علمی و موشکافانه ای برای واکاوی همه آسیب های اجتماعی جامعه ایران فراهم شود.

انتهای پیام/