چرا طیف وسیعی از مردم، هرگز نتیجه انتخابات سال ۱۳۸۸ را نپذیرفتند؟

♦چرا طیف وسیعی از مردم، هرگز نتیجه انتخابات سال ۱۳۸۸ را نپذیرفتند؟

♦چگونه در انتخاباتی که ساعت ۸ و نهایتا ده شب به پایان رسید، و بسیاری از مردم از رای دادن محروم ماندند، بیش از ۹۳ تا ۹۵ درصد مردم مشارکت داشته‌اند؟

♦آیا هدف از بستن صندوق‌ها در ساعت ۸ و ده شب و بازگرداندن بسیاری از مردم از پای صندوق‌ها این شائبه را نداشت که این آمار عجیب به عددهای محیرالعقول فراتر از صددرصد در بسیاری از شعب نرسد؟

♦در سال ۸۸ حدود ساعت  ۱۱ و نیم شب، در حالی که انتخابات الکترونیکی هم نبود، خبرگزاری رسمی ایرنا خبر داد که آقای احمدی نژاد برنده انتخابات است/

♦قضیه‌ی صدور احکام دستگیری پیش از انتخابات و حمله به ستاد در عصر انتخابات و داستان کهریزک و محاکمات گروهی و اعتراف‌گیری‌های آنچنانی … را بازگویی نمی‌کنم/

 ابوالفضل فاتح

باسمه تعالی

درباره ایرادات انتخابات سال ۱۳۸۸ فراوان سخن گفته شده است. خصوصیت زمان آن است که وقتی از واقعیتی دور می‌شویم و با نمونه‌هایی دیگر مواجه می‌شویم، این امکان فراهم می‌شود که در مقایسه، ارزیابی‌های خود را مورد بازخوانی و بازنگری قرار دهیم و واضح‌تر و وسیعتر به موضوع بنگریم. چه بسیار که زمان، حقیقت را آشکار می‌سازد. این روزها که مباحث آمار و ارقام انتخاباتی داغ است، نه به عنوان کسی که در کمپین آقای مهندس موسوی حضور داشته‌ام، صرفا به عنوان یک شهروند ایرانی بار دیگر مخاطبان محترم را دعوت می‌کنم که انتخابات ۱۳۸۸ را صرفا از منظر آماری مورد مطالعه مجدد قرار دهند.

کل واجدین شرایط سال ۸۸؛ در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۸۸ وزارت کشور اعلام کرد که ۴۶ میلیون و دویست هزار تن واجد شرایط بوده اند. این افراد،  مجموع واجدین شرایط داخل و خارج کشور را شامل می شد. در انتخابات سال ۱۳۸۸، سن رای دهندگان نیز از ۱۵ سال به ۱۸ سال افزایش یافت و از این روی تعداد واجدان شرایط حدود ۵۰۰ هزار تن نسبت به سال ۱۳۸۴ کاهش یافت. مشارکت کنندگان سال ۸۸؛ انتخابات در روز ۲۲ خرداد برگزار شد و با وجود کاهش واجدان شرایط نسبت به دوره ی قبل از آن، طبق اعلام وزارت کشور آقای احمدی نژاد، بیش از ۸۵ درصد مردم یعنی ۳۹ میلیون و ۱۶۵ هزار تن در انتخابات مشارکت داشته اند که ده میلیون بیش از انتخابات سال ۱۳۸۴ بود.

مشارکت خارج از کشور؛

نکته ای که در گزارش وزارت کشور آن زمان مغفول مانده، میزان مشارکت ایرانیان  خارج از کشور است. درباره آمار ایرانیان خارج از کشور تفاوت نظر هست. طبق اعلام مرحوم حسین امیرعبدالهیان در ۲۱ شهریور ۱۴۰۲،  حداقل حدود ۵ میلیون و دویست هزار ایرانی رسما خارج از کشور زندکی می‌کرده‌اند. این در حالی است که طبق اعلام مجید حلاج زاده رئیس وقت مرکز مشاوره ایرانیان خارج از کشور، تعداد ایرانیان خارج از کشور در سال ۱۳۹۷ حدود ۷ میلیون نفر بوده است.

آقای سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت خارجه در ۲۴ خرداد ۱۴۰۰ تعداد واجدان شرایط خارج از کشور را رسما ۳.۵ میلیون نفر اعلام کرده است. این در حالی است که رسانه‌ها به نقل از خبرگزاری فارس در تاریخ ۱۴ اسفند ۱۴۰۲، تعداد واجدان شرایط خارج از کشور را حدود ۱۰ درصد کل واجدان شرایط دانسته است. طبق خبر خبرگزاری ایرنا در ۱۲ فروردین سال ۱۳۸۸، در جلسه احمدی نژاد با ایرانیان خارج از کشور، تعداد ایرانیان خارج از کشور حدود ۵ میلیون عنوان شده است.

با توجه به روند مهاجرت از کشور، بین سال های ۸۸ تا کنون، و با توجه به آمار مختلف از ایرانیان خارج از کشور، تخمین زده می شود که در سال ۸۸ بین حدود ۴ تا ۶ میلیون تن از ایرانیان خارج از کشور زندگی می‌کرده‌اند که می‌توان تخمین زد از این تعداد حداقل ۳ میلیون تن واجد شرایط بوده‌اند. در سال ۱۳۸۸ طبق گزارش‌های رسمی تنها چیزی بیش از دویست هزار ایرانی در انتخابات ۸۸ شرکت داشته و مابقی در انتخابات حضور نداشته‌اند.

از این میزان رای، نزدیک به ۱۱۲ هزار رای به آقای میرحسین موسوی تعلق گرفت و سهم آقای محمود احمدی‌نژاد ۷۸ هزار رای شد. مشارکت ۹۳ تا  ۹۵ درصدی داخل کشور؛ با کسر جمعیت واجدین شرایط خارج از کشور از شمار واجدین شرایط در سال ۸۸، معلوم می شود که حدود ۴۲ تا ۴۳ میلیون واجد شرایط در داخل کشور زندگی می‌کرده‌اند و بنا به گزارش وزارت کشور آقای محصولی، از آن تعداد بیش از ۳۹ میلیون و صد و شصت هزار و پنج هزار تن در شعب سراسر کشور رای داده‎اند. این تعداد  یعنی چیزی بیش از  ۹۳ و نیم تا ۹۵  درصد واجدین شرایط که در  داخل کشور زندگی می کرده اند، آری چیزی بیش از ۹۳ تا ۹۵ درصد؟ در انتخابات ۱۵ تیرماه که تا ساعت ۱۲ شب به طول انجامید، با وجود ۵۸۶۴۰ صندوق تنها امکان رای گیری از حدود ۳۰ میلیون ایرانی  فراهم آمد.

اما تعداد صندوق های رای در سال ۱۳۸۸ تنها ۴۵۷۱۳ عدد، یعنی ۱۲ هزار شعبه کمتر بود و با همه فشردگی و طبیعتا کندی اخذ رای، شعب در مدت کوتاه تر ساعت ۸ و نهایتا ۱۰ شب بسته و ساعتی بعد (حدود ۱۱ و نیم شب)  در حالی که انتخابات الکترونیکی هم نبود، خبرگزاری رسمی ایرنا خبر داد که آقای احمدی نژاد برنده انتخابات است. نهایتا اعلام شد که با حضور نزدیک به۴۰میلیون تن آری ۴۰ میلیون!، آقای احمدی نژاد با کسب بیش از ۲۴ میلیون و پانصد هزار رای، برنده انتخابات شده است و آقای مهندس موسوی که خیابان‌ها مملو از طرفداران ایشان بود، تنها چیزی بیش از ۱۳ میلیون رای به دست آورده است، یعنی  معادل رای آقای سعید جلیلی در انتخابات این روزها؟

پرسشی از  صاحبان اندیشه و صاحب نظران آمار؛

از سیاستمداران و صاحب نظران آمار انتظار می رود، روشن سازند در سال ۱۳۸۸ چگونه ممکن بوده است اولا بیش از ۹۳ تا ۹۵ درصد مردم واجد شرایط با احتساب مناطق دور از دسترس،  ناتوانان از مشارکت، بیماران صعب العلاج، سالخوردگان بالای ۸۰ و ۹۰ سال، مسافران بین جاده ای، مرزنشینان و کولبران و  فقیران بی خانمان و. …. تا بی‌تفاوت ها و معترضان و مخالفان نظام و …  و  … طیف مختلف آسیب دیدگان اجتماعی و معتادان گرفتار  و. ….. زندانیان  و ….. تا  مجرمان و  بزهکاران، و  ….  و …. که به دلایل متفاوت در هیچ انتخاباتی مشارکت فعال ندارند، در انتخابات مشارکت داشته باشند؟

آیا شما انتخابات شفافی را در جهان می‌شناسید که بیش ۹۳ تا ۹۵ درصد مردم امکان مشارکت داشته باشند؟ با توجه به کندی روند اخذ رای در آن دوران، چگونه این میزان رای در آن ساعات اخذ شد؟ چرا در حالی که بسیاری از مردم در پشت شعب منتظر رای در ساعات پایانی روز گرم ۲۲ خرداد بودند، در بسیاری از شهرستان ها ساعت ۸ شب و بسیاری دیگر، ساعت ده شب، اعلام پایان اخذ رای  شد؟ چرا نباید اجازه می‌دادند که مردم رای خود را به صندوق بریزند؟

آیا هدف از بستن صندوق ها در ساعت ۸ و ده شب و بازگرداندن بسیاری از مردم از پای صندوق ها این شائبه را نداشت که این آمار عجیب به عددهای محیرالعقول فراتر از صد در صد در بسیاری از شعب نرسد؟ کما این که در استان های یزد و مازندران هم رسید و اگر تا ۱۲ شب ادامه پیدا می کرد احتمالا دامنه ی آن به کثیری از استان ها می رسید!!! نمی‌خواهم مرثیه سال ۸۸ را از نو بسرایم. قضیه‌ی صدور احکام دستگیری پیش از انتخابات و حمله به ستاد در عصر انتخابات و داستان کهریزک و محاکمات گروهی و اعتراف گیری های آنچنانی … را بازگویی نمی کنم.

داستان حمایت نهاد داوری انتخابات و مقامات رسمی و نهادهای نظامی و امنیتی کشور و تریبون‌های سراسری از یک کاندیدا به کنار. حساب این که در پای بسیاری از صندوق ها ناظران انتخاباتی حضور نداشتند، از بسیاری از صندوق ها ناظران انتخاباتی اخراج شدند، سیستم ارسال پیامک ها از نیمه شب قبل از انتخابات  قطع شد، و کمیته ی صیانت از آراء آقای مهندس موسوی نیز منهدم شد و آن شد که همه می دانیم نیز جدا.

اما لازم است و ای کاش بار دیگر وجدان های بیدار به بازخوانی آمار انتخابات سال ۱۳۸۸ فراخوانده شوند، تا معلوم شود چرا طیف وسیعی از مردم شریف ایران، هرگز نتیجه انتخابات سال ۱۳۸۸ را نپذیرفته‌اند و چه کسانی در آن انتخابات مظلوم واقع شدند! پاسخ مسئولان کشور از جمله رئیس جمهوری وقت آقای احمدی نژاد که خود ذی نفع بود و بسیاری از نهادها که رسما و علنا پشت سر ایشان ایستادند، به این آمار فوق تصور چیست؟  نیاز به بازشماری تک تک صندوق ها نیست، کسی باید روشن سازد چگونه در انتخاباتی که ساعت ۸ و نهایتا ده شب به پایان رسید، و بسیاری از مردم از رای دادن محروم ماندند، بیش از ۹۳ تا ۹۵ درصد مردم مشارکت داشته اند؟

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

ابوالفضل فاتح

۱۸ تیر ۱۴۰۳