چرا بدخواهان اختیار دارٕ ما هستند؟!

چرا بدخواهان اختیار دارٕ ما هستند؟!

حسن دادخواه (عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز و عضو انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه)

ویژگی های هر جامعه انسانی، دقیقا مانند ویژگی های افرادی است که در آن جامعه زندگی می کنند. به زبان دیگر، می توان گفت که جامعه و جمع افراد، شباهت زیادی با تک تک افراد دارد.

همانگونه که تک تک افراد انسان ها، شاد می شوند، خشمگین می گردند، دلبسته یا خسته، متنفر یا عاشق می شود، جامعه نیز متناسب با حال عمومی، گاهی شاد و راضی و گاهی هم غمزده و ناراضی می گردد.

بر این پایه است که متولیان حکمرانی و مسئولان اداره جامعه، در سراسر جهان می کوشند تا با فراهم آوردن نیازهای انسان ها و شهروندان خویش، میزان رضایتمندی آنان را فراهم کنند و زمینه ها و اسباب ناخوشی و ناآرامی را از بین ببرند یا کاهش دهند.

جامعه ایران هم، با همه تفاوت هایی که با جوامع دیگر دارد، شباهت ها و مشترکات فراوانی نیز با آنها دارد. انسان، انسان است و نیازها و دلبستگی هایش در سراسر تاریخ و جغرافیا، یکی است.

حال خوش و ناخوشی جامعه ایران به مانند جوامع دیگر، وابسته به شرایط زیست و بسترهایی است که موجب آرامش و رفاه یا پریشانی و فرسودگی آن می شود.

هنر دولتمردان و مقامات کشورمان باید این باشد که با سازوکارهای قانونی، شیوه ابراز خوشی و ناخوشی، رضایتمندی و شادی و نارضایتی مردم را برای آنان آماده و مهیا نمایند.

زاد و ولد یا همان فرزندآوری، ازدواج و همسرگزینی، ورزش و تفریح، تحصیل دانش و کسب و کار و دهها سرشت و خصلت و عادت ها، بخش های از شخصیت و منش و کنش و علاقمندی های فرد فرد ایرانیان است که نه دستورهای حکومتی و نه اراده بدخواهان کشور، می تواند این خصلت های ذاتی و طبیعی را از بین ببرد یا کنترل کند و یا تشدید کند و دامن بزند.

گاهی در رسانه ها مشاهده می گردد که بعضی از مقامات کشورمان، بروز بسیاری از حالات احتمالی از سرشت و خصلت های طبیعی شهروندان و جامعه ایران را به اراده دشمنان و برخاسته از بد نیتی بدخواهان ایران نسبت می دهند گویی که جامعه ایران در دستان و اختیار بی منازعه بدخواهان قرار گرفته است و از خود اختیاری ندارد.

به گمان بعضی از مقامات، از فردای پس از پیروزی انقلاب، کشور همواره در شرایط حساس قرار داشته است و از این رو، از مردم خواسته می شده است که با درک شرایط حساس، کاری نکنند تا دشمنان و بدخواهان نظام دلشاد و خرسند شوند‌. در طی این سال ها، به جز مواردی که معطوف به تایید و تثبیت نظام حکمرانی بوده، حضور مردم در دیگر کنش های جمعی، مخدوش و مبهم و آمیخته به دخالت و خواست بدخواهان کشور تلقی شده است.

اکنون با گذر نظام جمهوری اسلامی از پیچ و خم های دشوار که قطعا با همراهی صادقانه مردم همراه بوده است، امروز به مرحله ای رسیده ایم که لازم است تا نقش مردم را افزون بر حضور در موقعیت هایی که موجب تقویت نظام حکمرانی می گردد، همان نقش را در موقعیت هایی که موجب سلامت و اصلاح و بهبودی نظام خواهد شد، به رسمیت بشناسیم.

مردم ایران، جامعه ای وفادار و قدردان و خوشبختانه یا متاسفانه جامعه فراموشکاری است. نیکی ها را پاس می دارد و مهربانی ها را در سینه محفوظ می دارد و نامهربانی دیگران را نادیده می گیرد.

انتهای پیام/