تحلیل
مدعیان انقلابی که خود ضد انقلابند

مدعیان انقلابی که خود ضد انقلابند/
حسینعلی عرب (استاد دانشگاه تهران)

انقلابها اساسأ با هدف تغییر وضع ناگوار موجود به وضعیت مطلوب به وقوع می پیوندند. اما متأسفانه غالب آنها با انحراف از اهداف و انگیزه های اولیه و بیتوجهی به خواستههای مردم، خود تبدیل به ابزاری برای ایجاد استبداد و سلطه اندکسالاران بر اکثریت می شوند، و چون گروه انقلابی سرمست از قدرت از ایجاد تحولات و تداوم انقلاب به نفع مردم غافل میشوند، خود به ضد انقلاب، مبدل میشوند. لذا جریان ضدانقلابی بوجود آمده در لباس انقلاب، هر گروه منتقد و مخالف به خصوص انقلابیون اصیل را که دغدغه تحقق اهداف اولیه انقلاب را دارند، سرکوب و از میدان به در می کنند.
بدین دلیل است که انقلاب به جای ایجاد تحول و بهبودی اجتماعی و سیاسی در جامعه، به صحنه جدال گروه های به ظاهر انقلابی و فرصت طلب با مخالفین، تبدیل می شود و این تشدید خشونتها و جدالهای گروهی و سیاسی سبب می شود که افکار عمومی جامعه نسبت به اصل انقلاب دلزدگی پیدا کرده و با دیده تردید به آن بنگرند. به همین دلیل است که در دنیای امروز انقلابیگری در جوامع بشری کمتر خریدار دارد.
متاسفانه وقوع این فرآیند در انقلاب اسلامی ایران به خوبی مشهود است. در حالیکه در سالهای اخیر، تقریبآ اکثریت جامعه از به ثمر رسیدن اهداف انقلاب مأیوس شدهاند، یک جریان اقلیت تندرو با داعیه انقلابیگری، اما در حقیقت با رفتار تمامیتخواهی، در تلاش است تمامی ارکان سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، امنیتی و نظامی را در ید قدرت خود حفظ نماید. این گروه بدون توجه به اهداف و انگیزههای انسانی و مردمی انقلاب ۵۷، و در حالیکه بخشی از آنها سابقه چندانی هم در انقلاب نداشته اند، با فرصت طلبی و سوء استفاده از جایگاه دین و روحانیت، بر جریان اصلی انقلاب مسلط شده و آنرا از اهداف اصلی خود منحرف کرده اند. به همین دلیل است که می توان گفت این گروه مدعی انقلابی حاکم بر مقدرات کشور، خود به یک جریان “ضد انقلابی” تبدیل شده اند.
اینها با انحصار طلبی کامل، تمامی منتقدین و مخالفین خود، از جمله انقلابیون اصیل و کنشگران سیاسی اعم از اصلاح طلبان، تحولخواهان و فعالان مدنی و اجتماعی را با برچسب ضد انقلاب، قلع و قمع و از میدان به در کردهاند. ازجمله دستاوردهای این جریان به ظاهر انقلابی اما در واقع ضدانقلابی، ایجاد انسداد دینی و سیاسی، مداخله در تمامی ابعاد زندگی مردم، حذف رکن جمهوریت از نظام سیاسی ایران، پایمال کردن حق مردم در تعیین سرنوشت خود و سوق دادن اکثریت جامعه، در زیر خط فقر است.
حرکت اعتراضی مردم و در حقیت جنبش اجتماعی گسترده زنان، جوانان و نوجوانان که به نوعی پرورش یافته نظام ایدئولوژیک و ارزشی گروه حاکم انقلابی هستد، در واقع مقابله با رفتارهای ضد انقلابی این جریان انحصار طلب به ظاهر انقلابی می باشد، که امید است هشداری برای برگشت آنها از مسیر غلط خود باشد.
انتهای پیام/