ناکارامدی شعار وفاق و بایسته‌های عصر پساوفاق/
مراد کاویانی راد (دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه خوارزمی و عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)
پزشکیان، درست در دورانی سکان قوه مجریه را در اختیار گرفت که کشور در همه حوزههای سیاست خارجی و داخلی به بن بست رسیده بود. تداوم این بن بست نیز تنها به لطف همراهی دولت بایدن در حراج نفت کشور ممکن بود و بس!. همه آمارها برخلاف آمارسازیها نشان از پَس روی و فرسودگی اقتصاد و زیرساختهای کشور داشتند.
سیاست خارجی درمانده تر از آن بود که با تعامل با قدرت های جهانی و تغییر در تحریم ها و وضعیت ناگوار معیشت جامعه بینجامد. در فضای حاکمیت یک دست، قرار بر تداوم هشت ساله این وضعیت بود.
وضعیتی که مرحوم رئیسی گرچه بانی آن نبود اما اقدامات دولت ایشان در تداوم و تشدید آن تاثیر داشت. مجلسیان به ظاهر انقلابی با حداقل آرا در قوه مقننه جای خوش کردند. بزرگترین اختلاس دبش تاریخ کشور در چنین دورانی از یک دستی رخ داد. برونداد این تحولات کاهش امید جامعه به رهایی از وضعیت موجود بود. ناامیدی که در قالب کاهش مداوم حضور مردم در پای صندوق های رای نمود بارزی داشت.
در چنین فضایی از نارضایتی مسعود پزشکیان سکان قدرت را به دست گرفت. با توجه به مناسبات قدرت در ارکان نظام و پایگاه رای نه چندان قوی ریاست جمهوری چهاردهم، مسعود پزشکیان ناگزیر از پیگیری سیاست تعامل در قالب واژه وفاق شد. جدایی از این که دقیقا منظور آقای پزشکیان از آن طرح چه بود، گذشت بیش از صد روز از دولت مستقر نشان داد که طرح وفاق شکست خورده است.
اساسا مجلس مستقر به کمتر از حذف اصلاح طلبان از قدرت رضایت نمی دهد، سیاست خارجی که باید به تعامل با جهان و رفع تحریم ها می انجامید به صخره ستبر بی اعتمادی جهانی خورده است، وضعیت اقتصادی روند بدتر شدن را می پیماید، جمهوری خواهان مجدد به قدرت برگشته اند و نشانه های سیاست خصمانه آنها از هم اکنون هویداست، نارضایتی و ناامیدی مردم از دولت مستقر رو به تزاید گذاشته است، مدیران کارامد به واسطه سیاست های حذفی جریان قدرتمند اقلیت، عملا از عرصه حاکمیت رانده شده اند و جای آنان را مدیران کم تجربه و ناهمسو با دولت گرفته اند.
در این باره موارد بسیاری را می توان برشمرد. همه این موارد در آینده نیز تشدید خواهند شد. وضعیتی که بازتاب عینی و عملیاتی ناکارامدی شعار وفاق هستند. از این رو، دیگر نمی توان در قالب شعار وفاق به تماشای سوگ ملت نشست و مداوم به سود حافظان و منتفعان وضع موجود عقب نشست.
جناب پزشکیان در برابر وعده‌های خود، گردن گرو گذاشته اید و سوگند یاد کرده اید که مدافع منافع و امنیت ملت باشید. باور بفرمایید کشور این گونه پیش نمی رود یا بیشتر فرو می رویم یا اساسا عقب گرد می کنیم. ما به شما رای دادیم که از این وضعیت به درآییم و از لبه پرتگاه فاصله بگیریم وگرنه برای بدتر شدن اوضاع و تشدید ناترازیها، رقبای انتخاباتی شما عالی بودند.
در چنین زمینه و زمانه‌ای از مناسبات قدرت، باید در برابر فساد از هر نوع آن بایستید و آن را فریاد بزنید، سیاست خارجی تعاملی را با حضور کارشناسان خبرگان بر بنیاد منافع و امنیت ملی پیش ببرید، تیم رسانه ای خودتان را تقویت کنید، در برابر زیاده خواهی جریانهای سیاسی گاه به ظاهر ایدئولوژیک بایستید آن را فریاد بزنید.
از همه مهمتر بپذیرید که تاریخ مصرف شعار وفاق با توجه به گسترش نارضایتی مردم و حضور افراد ناهمسو با دولت حضرتعالی و دلبسته به رقبای شما و بدتر شدن شرایط در آینده نزدیک، به پایان رسیده است. باور بفرمایید با این روند همه بازنده خواهیم بود و ملت به این بازی که نتیجه ناگوار آن از پیش معلوم است تن در نخواهد داد.
انتهای پیام/
