باید راه‌ها را در حال رفتن بسازیم/ آیین بزرگداشت دکتر علی محمد حاضری/
باید راه‌ها را در حال رفتن بسازیم. اگر منتظر باشیم راه‌ها ساخته شود و بعد برویم، بخشی از انرژی‌ها را هدر می‌دهیم؛ راه را باید ساخت/
آیین بزرگداشت دکتر علی محمد حاضری، توسط گروه جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس، در دانشکده علوم انسانی این دانشگاه برگزار شد.
به گزارش خبرنگار جماران، کامران ربیعی، مدیر گروه جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس در ابتدای این مراسم، گفت: دانشگاه تربیت مدرس بعد از پیروزی انقلاب شکل گرفت و هدفش پر کردن خلأ هیأت علمی بود. دکتر حاضری هم حیات و جهد علمی اش در این حوزه بوده و شاگردان بسیار زیادی تربیت کرده اند.
وی یادآور شد: آقای دکتر حاضری زمستان سال گذشته بازنشسته شدند و قطعا این بازنشستگی یک امر اداری است و اثری روی فعالیت علمی ایشان نمی گذارد و ایشان همیشه فعال و پویا خواهند بود.
تقی آزاد ارمکی نیز در این مراسم گفت: شرایط خوبی است که به بهانه بزرگداشت دکتر حاضری در مورد جامعه شناسی حرف بزنیم. سال ۶۰ که وارد دانشگاه شدیم، کلاس ما دو نفر غریبه داشت که یکی دکتر ناطق پور و دیگری دکتر حاضری بود. دکتر حاضری شخصیت خاصی داشت و به همین دلیل کمی دیرتر خودی شد. البته علاقه اش به شهید بهشتی بود و رفرنس هایش کمی با ما فرق داشت.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران با اشاره به اینکه آن موقع تمام سرمایه جامعه شناسی کشور در دانشگاه تربیت مدرس جمع شده بود، افزود: دکتر حاضری در تأسیس دکترای جامعه شناسی تربیت مدرس نقش اساسی داشت و ما هم کارگزار آن بودیم. دغدغه دکتر همیشه جامعه شناسی ایرانی و مسائل جامعه ایران بوده است و ارتقاء جامعه ایران از این جامعه شناسی بر می آید.
وی تأکید کرد: نگاه دکتر حاضری به جامعه و جامعه شناسی ایران مشفقانه بوده و نشان می دهد مسأله اساسی آقای دکتر، جامعه شناسی ایران است. ایده بسیار مهمی داشت مبنی بر اینکه به جای فرستادن دانشجویان به خارج از کشور، اساتید را به کشور بیاوریم. حساسیتش به جامعه و جامعه شناسی ایران خیلی مهم است.
غلامحسین غلامحسین زاده، رئیس دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس، نیز در این مراسم گفت: آقای دکتر حاضری در تأسیس دانشگاه تربیت مدرس و شکل گیری و قوام یافتن اینجا نقش اساسی دارد و نقش هیچ کدام از دوستان را به اندازه دکتر حاضری قوی و پررنگ نمی بینم. با چنگ و دندان و دل و جان از تربیت مدرس دفاع کردند تا جان پیدا کند و پیشاهنگ ما برای حل مشکلات ایشان بودند.
وی افزود: از چیزهای مورد علاقه ایشان این بود که در داخل کشور بتوانیم تولید علمی و تربیت نیروی انسانی داشته باشیم و تربیت استاد در داخل کشور یکی از اهدافی بود که دنبال می کردند تا ما به خودکفایی علمی برسیم. آقای دکتر حاضری شب و روز زندگی شان را در این راه گذاشتند و به همین دلیل از اینکه ایشان بازنشسته می شود خوشحال نیستیم.
سعید معیدفر، عضو هیأت علمی دانشگاه تهران، نیز در این مراسم گفت: به نظر من آقای دکتر حاضری جهات مختلفی دارند که یکی ابعاد اندیشه و آثار ارزشمند ایشان است. جهت دوم خدمات علمی، اجتماعی و سیاسی ایشان است و بدون اینکه هیچ گاه متوقع جایگاهی برای خودشان باشند، همیشه تلاش می کردند جامعه را تقویت کنند.
وی یادآور شد: متأسفانه «فردگرایی» در حوزه های علمی و اجتماعی ما زیاد است ولی نمی توان این فردگرایی را در ایشان دید. فراموش نمی کنیم با اینکه جایگاه رفیعی داشتند، همیشه دیگران را برای مسئولیت کاندیدا می کردند. اگر بگویند فردی را کاندیدا کنید که جمیع خصلت های اخلاقی در او باشد، بدون تردید آقای دکتر حاضری را کاندیدا می کنیم و همیشه به جهات اخلاقی ایشان غبطه می خورم.
علیرضا شجاعی زند، استادیار جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس، نیز در این مراسم گفت: جمع کردن افراد همفکر و همسو کار آسانی است اما آقای دکتر حاضری همیشه عامل جمع کردن افراد به رغم تفاوت ها، بودند.
وی ادامه داد: دکتر حاضری از السابقون جامعه شناسی بعد از انقلاب هستند ولی فراتر از این، صاحب «فضل تقدم» هستند. در تأسیس دانشگاه تربیت مدرس، گروه جامعه شناسی، انجمن جامعه شناسی و حتی پژوهشکده امام خمینی(س) از افراد مؤثر بودند. یعنی شأن آقای دکتر «مؤسس» است.
شجاعی زند اظهار داشت: به اعتقاد بنده دوره بازنشستگی دوره ای ویژه و تجربه اندوخته شده و پختگی همراه با فراغت، فرصت بسیار خوبی است که آقای دکتر به اکمال و اتمام کارهای علمی خود بپردازند. باید ایده ها و افکاری که هیچ وقت فرصت تنظیم آن را نداشته اند، انجام بدهند. ایشان از فهول جامعه شناسی انقلاب هستند و اینها از عناصری هستند که حیف است از دست بروند.
نجفقلی حبیبی، رئیس اسبق دانشگاه تربیت مدرس، نیز در این مراسم گفت: یادم هست آقای دکتر حاضری گفتند می خواهیم از دکتر صدیقی بخواهیم گروه جامعه شناسی را راه بیاندازیم. خیلی تلاش کردند که این دانشگاه شکل گرفت. حتی وقتی سه سال از عمر دانشگاه گذشته بود عده ای گفتند باید منحل شود و ایشان به واسطه آقای انصاری وقت ملاقاتی از امام گرفتند و خدمت امام گفتم یک جریان فکری می خواهند این دانشگاه منحل شود و امام دستور ابقاء دادند.
وی افزود: مسأله دیگر تأسیس انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه ها است که امروز یکی از نهادهای اثرگذار در حوزه سیاسی، فرهنگی و اجتماعی کشور است و دکتر حاضری سهم عمده ای دارد. همیشه نماینده انجمن اسلامی بودند و با گفت و گو نگذاشتند جمع های سیاسی از هم بپاشد.
حبیبی تأکید کرد: خواهش می کنم تاریخچه این فعالیت ها نوشته شود و هیچ وقت نباید این را نادیده گرفت که دکتر حاضری در خیرات تمام کارهای تربیت استاد سهم دارند.
سیدحسین سراج زاده، رئیس انجمن جامعه شناسی ایران، نیز در این مراسم گفت: سال ۱۳۷۰ اولین سمینار بزرگ جامعه شناسی بعد از انقلاب به عنوان «جامعه شناسی و توسعه» برگزار شد و آقای دکتر حاضری در آن سمینار نقش مهم داشتند و در آن سمینار تأسیس انجمن جامعه شناسی مطرح شد و اسم ایشان به عنوان عضو هیأت مؤسس این انجمن ثبت شده است.
وی در خصوص نقش دکتر حاضری در شکل گیری انجمن جامعه شناسی ایران نیز اظهار داشت: یک ویژگی شخصیتی ایشان سعه صدر و رواداری علمی بود. این روحیه رواداری و به رسمیت شناختن تفاوت ها باعث شد انجمن جامعه شناسی به نحوی شکل بگیرد که در بر دارنده همه جریان های فکری بود. جامعه شناسی را علم تغییر جامعه می دانستند. این نگاه باعث می شود که کنشگر علمی فعالیت های خود را برای بهبود شرایط جامعه به کار بگیرد و برای این موضوع مسئولیت اجتماعی هم قائل است.
امیر عظیمی، عضو هیأت علمی پژوهشکده امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی، نیز در این مراسم گفت: آقای دکتر حاضری جامعه شناسی را خوب فهمیدند و خوب منتقل کردند و جدیّت در کار استاد دیده می شد. ویژگی دیگر فروتنی و تواضع آقای دکتر است. شاگردپروری خصلت بارز آقای دکتر است و امیدوارم از خدمات علمی ایشان بیشتر بهره ببریم.
علی محمد حاضری نیز در پایان این مراسم، ضمن تشکر از سخنرانان و شرکت کنندگان، گفت: امیدوارم رگه هایی از آنچه درباره من گفته شد در من وجود داشته باشد. اما دریغم می آید از این جلسه برای واگویی بخشی از چیزی که از خودم انتظار دارم استفاده نکنم.
عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس تصریح کرد: من فکر می کنم راجع به انقلاب ها، به خصوص انقلاب اسلامی، دیدگاه های مختلفی وجود دارد اما یکی از ویژگی های انقلاب ایجاد فرصت برای طبقه های محو شده اجتماعی است و بنده از این نظر شکرگزار خون هایی هستم که این فرصت را برای امثال من فراهم کردند؛ همت ها و سلیمانی ها که ناب ترین کنشگران عرصه خودشان بودند.
وی تأکید کرد: پیوند من با دنیای علم و اندیشه به جز دغدغه های علمی و آرمانی، از فرصتی است که من بعد از انقلاب پیدا کردم. من فهمیدم چیزی برای کشور مهمتر از «استقلال علمی» نیست و اگر استقلال علمی داشته باشیم و مسئولان از جامعه خودشان شناخت داشته باشند می توانند ارتباط برقرار کنند؛ هرچه ضعف داریم به دلیل عدم شناخت است.
حاضری اظهار داشت: باید امکانی ایجاد کنیم که فرصت برابر برای همه استعدادها فراهم شود؛ نه فقط کسانی که به مدد فرصت ها، از امکانات بهره گرفته اند. لذا عدالت، به خصوص عدالت تحصیلی، یکی از دغدغه های من بوده و این حرکت را دنبال کرده ام. «حق انحصاری» از ایده های ما نیست. این امر هیچ گاه به مدد انرژی های فردی به جایی نمی رسد.
وی در پایان گفت: باید راه ها را در حال رفتن بسازیم. اگر منتظر باشیم راه ها ساخته شود و بعد برویم، بخشی از انرژی ها را هدر می دهیم؛ راه را باید ساخت.
انتهای پیام/
به نقل از: جماران
