دانشگاه
دانشگاههای کشور، این روزها حال خوبی ندارند/

دانشگاههای کشور، این روزها حال خوبی ندارند/
امنیتی شدن فضای دانشگاهها، ضرب و جرح و بازداشت و زندانیکردن و صدور احکام سنگبن در کمیتههای انضباطی برای دانشجویان موجب شده است که فضایی مسموم، تنشزا و فرصتسوز بر محیطهای آکادمیک کشور حاکم شود/
دانشجویان که سرمایههای انسانی بیبدیل در کشور هستند، به شدت مورد تعرض قرار گرفتهاند/
اعضای هیئت علمی به خاطر اظهار نظر و امضای بیانیههای دلسوزانه، تحت فشارهای بیسابقهای قرار گرفتهاند/
بسیاری از اعضای هیئت علمی که برای فرصتهای مطالعاتی و مأموریتهای پژوهشی به دانشگاههای خارج از کشور رفتهاند بازنگشتهاند و بسیاری دیگر در حال اقدام برای رفتن هستند/
بسمهتعالی
حضرت حجتالاسلام رئیسی
ریاست جمهوری اسلامی ایران
با سلام و احترام
دانشگاههای کشور که تربیت نیروی انسانی متخصص و متعهد، پژوهش برای تولید دانش و رفع نیازهای کشور و تولید فنآوریهای به روز برای زیستبوم نوآوری و کارآفرینی بر دوش آن است، این روزها حال خوبی ندارند.
از یکطرف فشارهای سنگین معیشتی بر استادان دانشگاهی و کاهش حقوق آنها بر خلاف روند تورمی و افزایش حقوق سایر اقشار، کمبود بودجههای پژوهشی برای فعالیتهای علمی، عدم امکان حضور در مجامع بینالمللی به سبب افزایش قیمت ارز، عدم امکان تقویت دیپلماسی علمی به سبب انزوای سیاسی کشور، و از طرف دیگر امنیتی شدن فضای دانشگاهها، ضرب و جرح و بازداشت و زندانیکردن و صدور احکام سنگبن در کمیتههای انضباطی برای دانشجویان موجب شده است که فضایی مسموم، تنشزا و فرصتسوز بر محیطهای آکادمیک کشور حاکم شود.
موارد متعدد گزارش شده است که در دانشگاههای کشور، اعضای هیئت علمی به خاطر اظهار نظر و امضای بیانیههای دلسوزانه، تحت فشارهای بیسابقهای قرار گرفتهاند. در برخی موارد حقوق ایشان قطع شده و یا دریافتیهای ایشان محدود شده، برخی اعضای هیئت علمی اخراج یا بازنشسته اجباری شده و برخی دیگر درسهایشان حذف شده، جلوگیری و یا توقف ترفیع سالیانه، ارتقاء و تبدیل وضعیت از دیگر ترفندهایی است که در برخی دانشگاهها به عنوان حربه علیه اعضای هیئت علمی استفاده میشود.
دانشجویان که سرمایههای انسانی بیبدیل در کشور هستند، به شدت مورد تعرض قرار گرفتهاند، آییننامهها و شیوهنامههای انضباطی که قبلا هم با سختگیری و محدودیت فراوان برای دانشجویان وضع شده بود، اکنون با تنگنظری بیسابقهای سختگیرانهتر و تنشزاتر شده است. فراخواندن دانشجویان به کمیتههای انضباطی و اتهامزنیهای بیمورد و بیاساس به آنها، اخراج آنها از خوابگاه، تعلیق تحصیلی، ممنوعالورودی به محیط دانشگاه، و حاکمشدن حراست بر دانشگاه فضای ناامنی را به وجود آورده است.
مهاجرت نخبگان که قبلا به عنوان یک بحران در کشور مطرح بود اکنون در اثر اقدامات صورتگرفته فوقالذکر تبدیل به یک فرآیند عادی شده است. در واقع علاوه بر فشارهای معیشتی که قبلا هم وجود داشت و اکنون شدیدتر شده، فشارهای امنیتی بر دانشگاهیان نیز موجب شده تا اعضای هیئت علمی، دانشجویان و دانشآموختگان اقدام به مهاجرت نمایند.
بسیاری از اعضای هیئت علمی که برای فرصتهای مطالعاتی و مأموریتهای پژوهشی به دانشگاههای خارج از کشور رفتهاند بازنگشتهاند و بسیاری دیگر در حال اقدام برای رفتن هستند. با ناامن شدن محیطهای دانشگاهی نه تنها شاهد افزایش فزاینده مهاجرت خواهیم بود بلکه خوف آن میرود که والدین فرزندانشان را از همان ابتدای دوره کارشناسی برای تحصیل به دانشگاههای خارج از کشور اعزام نمایند و عطای دانشگاهههای داخل را به لقای آن ببخشند.
ایجاد چنین تضییقاتی برای دانشگاهیان آن هم در شرایطی که آزادی بیان و حق اظهارنظر و بحث و گفتوگو و امنیت پس از آن جزء اصول مسلم و به رسمیتشناختهشده در سراسر دانشگاههای جهان است بسیار دور از انتظار است و البته کاملا مشخص است که چه نتایج سوئی به بار خواهد آورد.
کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران با توجه به موارد فوقالذکر و احساس خطر شدید نسبت به اوضاع جاری، مطالبات ذیل را از جنابعالی خواستار است:
۱- رفع کلیه فشارها و تضییقات از اعضای هیئت علمی و دانشجویان در دانشگاهها
۲- رفع فضای امنیتی در دانشگاه و احترام به آزادی بیان، تضارب افکار و اندیشههای متنوع
۳- ملغیشدن تمامی احکام و محدودیتهای صادرشده علیه دانشجویان و اعضای هیئت علمی
۴- بازنگری در آییننامهها و شیوهنامههای انضباطی دانشجویان با هدف رفع فشارهای غیرضروری و مخرب موجود از دانشجویان و تقویت حس امید به آینده و میهندوستی در آنان
کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران امیدوار است که با دستور موافق جنابعالی در خصوص این مطالبات، محیطهای دانشگاهی برای انجام فعالیتهای خطیر آنها بهبود یافته و روال عادی فعالیتهای علمی این نهاد حیاتی در کشور توسعهیافته و ثمربخش باشد.
محمدرضا عارف
رئیس کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران
سلام و عرض ادب ، چنین نامه با واژه های محترمانه و صمیمانه و خودمانی ، مسئولین را وادار به انصراف از تخلفات و قانون شکنیها نخواهد کرد .
پیشنهاد بنده به مدیران گرامی کانون صنفی اساتید ، درخواست و تقاضای جدی از دولتمردان است ، رهبرانی که ناتوانی ، عجز و و بیکفایتی خود را با ایجاد خفقان و تهدید و رفتارهای خشن علیه دانشگاهیان پنهان میکنند و چنان وانمود میکنند که گویی مقصر ندانم کاری ها و بحرانهای ناشی از آن برگردن و عهده ما دانشگاهیان است.
ریاست جمهوری اسلامی – به اعتقاد اینجانب (!) – باید به نقد و نظرات و انتقادات کارشناسی شده اساتید توجه کافی بنماید و مشکلات بس جدی جاری را رفع نماید
چنانچه آقای رئیس جمهوری به نظرات و خواسته های کانون پاسخ ندهد ، تنها راه باقیمانده وموثر ، اعلان تحصن در دانشگاه است !
سلام و عرض ادب ، چنین نامه با واژه های محترمانه و صمیمانه و خودمانی ، مسئولین را وادار به انصراف از تخلفات و قانون شکنیها نخواهد کرد .
پیشنهاد بنده به مدیران گرامی کانون صنفی اساتید ، درخواست و تقاضای جدی از دولتمردان است ، رهبرانی که ناتوانی ، عجز و و بیکفایتی خود را با ایجاد خفقان و تهدید و رفتارهای خشن علیه دانشگاهیان پنهان میکنند و چنان وانمود میکنند که گویی مقصر ندانم کاری ها و بحرانهای ناشی از آن برگردن و عهده ما دانشگاهیان است.
ریاست جمهوری اسلامی – به اعتقاد اینجانب (!) – باید به نقد و نظرات و انتقادات کارشناسی شده اساتید توجه کافی بنماید و مشکلات بس جدی جاری را رفع نماید
چنانچه آقای رئیس جمهوری به نظرات و خواسته های کانون پاسخ ندهد ، تنها راه باقیمانده وموثر ، اعلان تحصن در دانشگاه است !
این دیدگاه اولین بار است که مطرح مینمایم ، من چنین پیشنهادی تا کنون نداده ام .