جای گشت ارشاد در مهمانی ده کیلومتری خالی بود تا ببیند چه تیپهایی در این اجتماع شرکت کردند/

مثبت و منفیِ مهمونی ده کیلومتری/

کجاست آن آزادگی علی (ع) که آزادی را حتی برای کسانی که او را کافر می دانستند و بر علیه سخن می گفتند، تأمین می کرد؟

جای گشت ارشاد در مهمانی ده کیلومتری خالی بود تا ببیند چه تیپهایی در این اجتماع شرکت کردند/

متأسفانه ناکارآمدی کامل در این برنامه حاکم بود و نشان از عدم برنامه ریزی برای این امور داشت تا جایی که ترافیک آن تا ساعتها بعد از مراسم نیز ادامه یافت/

متأسفانه یکی از تحلیلهای غلط از اینگونه حضورها که هیچگاه هم نمی توان برآورد دقیقی از تعداد افراد حاضر در آن به دست داد، این است که چون حکومتی دینی بر سر کار است، پس این حضور به معنای تأیید حکومت است/

غدیر یادآور راه و و رسمی است که حضرت علی (ع) در حکومت داشت و فرصتی است برای ارزیابی خودمان که تا چه اندازه در مسیر ایشان گام برداشته ایم تا شاید اندکی از این امور ظاهری به عمق حرکت کنیم/

باسمه تعالی

بشیر معتمدی

در روز عید غدیر، مراسمی تحت عنوان «مهمونی ده کیلومتری» در تهران برگزار شد و مردم در جشنی که از چهار راه ولی عصر (عج) تا چهار راه پارک وی ادامه داشت، حضور یافتند. این مراسم دارای نکات مثبت و منفی بود که می تواند برای مناسبتهای آینده مورد توجه قرار گیرد:

۱-اولین نکته مثبت این مراسم آن بود که «شادی مذهبی» را تجربه کردیم، همان چیزی که در سالیان اخیر به شدت کمبود آن احساس می­شد. در عوض آنچه به عنوان چهره عمومی دین در این سالها پر رنگ شده بود، وجه غم و حزن مذهبی بود که تصویر مطلوبی را به ویژه برای نسلهای جوان تر فراهم نمی آورد و در نتیجه موجب دین زدگی در نسلهای جدید می شد.

اگرچه اصل دین اسلام بر شادی و راحتی است و همین امر در طول تاریخ باعث پیوستن گروههای زیادی از مردم بدان شده است، اما آنچه ما ایرانیان به ویژه در سالهای پس از انقلاب از دین برساخته ایم، دینی بیشتر مبتنی بر حزن و غم و خشونت بوده است و در نتیجه تعادلی از حزن و شادی را در دینداری به مخاطبان عرضه نکردیم. لذا توجه به این نکته برای مناسبتهای آینده حائز اهمیت است و امید است در مراسمهای حزن و اندوه نیز افراط نکنیم. ضمن آنکه می توانیم چنین تجربه هایی را برای اعیاد ملی نظیر عید نوروز نیز تکرار کنیم تا پیوند و همبستگی ایرانیان هر روز بیش از پیش شود.

۲- اگر کسی در مراسم دیروز شرکت می کرد، می دید که بسیاری از ایرانیان علی رغم همه تفاوتهای فرهنگی در کنار یکدیگر و در مسالمت با هم زندگی می کنند. اکثر ایرانیان محبت به پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) را در دل دارند و چادری، کم حجاب و شل حجاب به حضرت علی (ع) و خاندان او عشق می ورزند. پس نه آنان را بی دین بینگاریم و نه با خط کشی های غلط سعی در پاره پاره کردن جامعه از یکدیگر داشته باشیم.

به واقع جای گشت ارشاد در مهمانی دیروز خالی بود تا ببیند چه تیپهایی در این اجتماع شرکت کردند و آیا اگر خارج از این مهمانی خیابانی با این افراد مواجه می شد، با آنها برخورد نمی کرد؟ پس لطفاً مسئولان مربوطه دست از این خط و نشان کشیدن ها بردارند و اجازه دهند مردم در کنار هم زندگی کنند و تقابلها را در درون جامعه با اظهار نظرهای غیرمسئولانه تشدید ننمایند. چنانچه در قضیه اخیرِ درگیری داخل یک اتوبوس بین زنی چادری با زنی کم حجاب که فیلم آن در فضای مجازی منتشر شد، نوع مواجهه دست اندرکاران امر، هم قبل و هم بعد از منازعه آن را شعله ورتر  ساخته که این به نفع جامعه نیست.

۳- برای برگزاری چنین مراسم هایی باید پیش بینی ها و برآوردهای لازم از میزان و مکان مناسب برای حضور مردم، مکان مناسب برای پارکینگ ماشینها و نحوه رفت و آمد دیگر افرادی که نمی خواهند در مراسم باشند، صورت گیرد که متأسفانه ناکارآمدی کامل در این حوزه حاکم بود و نشان از عدم برنامه ریزی برای این امور داشت تا جایی که ترافیک آن تا ساعتها بعد از مراسم نیز ادامه یافت.

بعضی اینگونه مسائل را ساده می گیرند، در صورتیکه رعایت حق الناس که وقت مردم هم شامل آن می شود، از دستورات صریح دین است و قطعاً حضرت علی (ع) خود هیچگاه راضی به اینگونه تضییع حقوق مردم حتی به اندازه سر سوزنی نبودند. توجه به این موارد برای برگزاری مراسم هایی مشابه در آینده یکی از ضروریات است.

۴- هشداری که باید به بعضی افراد صاحب تریبون داد این است که این حضور را مساوی با حمایت از حکومت قلمداد نکنند. متأسفانه یکی از تحلیلهای غلط از اینگونه حضورها که هیچگاه هم نمی توان برآورد دقیقی از تعداد افراد حاضر در آن به دست داد، این است که چون حکومتی دینی بر سر کار است، پس این حضور به معنای تأیید حکومت است و مردم به دلیل پیوندشان با دین، الزاماً پشتیبان حکومت هستند.

در صورتیکه مذهبی و غیر مذهبی از عملکرد نادرست حکومت در حوزه های مختلف و در عدم تأمین آزادی و عدالت برای عموم شهروندان ناراضی هستند. اتفاقاً مردم با معیارهای حکومت علوی و شاخصهایی که حضرت علی (ع) برای حکومت دینی برشمرده است، از ناکارآمدی و فساد این سیستم گله دارند. پس لطفاً حساب حکومت را با این حضورها یکسان نینگارید و با اینگونه سر در برف کردن، مسیر غلط خود را ادامه ندهید.

۵- آنچه در سالهای اخیر در مناسبتها و از جمله در عید غدیر هر ساله بیشتر مشاهده می شود، تأکید بر ظاهرسازی ها و امور سطحی و گذرا است. تصورِ یک مخاطب از آنچه در رسانه ها در عید غدیر منتشر می شود، شادی از انتصاب یک شخص به مقام حکومت است، بدون آنکه عمق و تدبر و تفکری را به مخاطبان عرضه کند.

در صورتیکه غدیر نه فقط انتخاب یک فرد شایسته برای حکومت، بلکه انتخاب یک مسیر و یک جریان در حکومت است. اساساً فلسفه مناسبتها در اسلام تذکر به اموری است که هر ساله نیاز به یادآوری دارد. غدیر یادآور راه و و رسمی است که حضرت علی (ع) در حکومت داشت و فرصتی است برای ارزیابی خودمان که تا چه اندازه در مسیر ایشان گام برداشته ایم تا شاید اندکی از این امور ظاهری به عمق حرکت کنیم.

شاید بر اساس این ارزیابی ها، به جای شادی نیاز به عزا باشد، چراکه فاصله این حکومت تا آن آرمان فرسنگها است. کجاست آن آزادگی علی (ع) که آزادی را حتی برای کسانی که او را کافر می دانستند و بر علیه سخن می گفتند، تأمین می کرد؟ کجاست آن عدالت علی (ع) که فریاد برمی آورد که از شکم بارگی ستمگران و گرسنگی مظلومان نباید سکوت کرد؟ شهید بهشتی تعبیری با این مضمون دارند که جامعه ای که در یکسو گرسنه باشد و در سوی دیگر متنعمان برخوردار، آن جامعه لجن است، حتی اگر بالاسر آن نیز قرآن باشد.

آیا جامعه ما با این شکاف طبقاتی و با این سرکوب منتقدان لجن نیست، حتی اگر به ظاهر اسم امیر المؤمنین (ع) بر بالای سر آن قرار گرفته باشد؟  عید غدیر فرصتی است برای تأمل در این امور که هر سال کمتر به آن پرداخته می شود. مهمانی هایی به این شکل، نباید ما را از این حقایق مغفول سازد و باید ورای این شادی ها و امور ظاهری، کمی هم پیرامون این مسائل اندیشید.

انتهای پیام/