محضر مقام رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای
محضر مقام رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای
در پی سالها تلاش و تکاپوی فردی و تشکیلاتی برای یافتن راهی در جهت باز کردن گره کور و نافرجام حصر غیرقانونی شخصیت‌های محبوب و خدوم ملت و میهن و هم‌رزمان صدیق شما در طول سالیان انقلاب و جنگ، در طلیعه هفته دفاع مقدس بر آن شدم برخلاف رویه سابق، با آنکه میدانم خوشایندتان نیست استدعایم را سرگشاده مطرح نمایم.
عزیزانی که سالهاست در حصر غیر قانونی قرار دارند ازجمله یاران پاکباز انقلاب و نظام اسلامی هستند که در هنگامه بلوای نامحمودی که جناب‌عالی به دفاع تمام قد از یکسوی ماجرا برخاستید بر دفاع از رای مردم تاکید کردند و حکمیت شورای نگهبانی که بی‌طرفی خود را با جانبداری آشکار اغلب اعضای آن از طرف ماجرا از دست داده بودند، ناعادلانه و غیرموجه دانسته خواستار حکمیت و بررسی جمعی منصف و بی‌طرف شدند.
بی آنکه این خواست معقول مورد قبول قرارگیرد، هجمه‌ها و بگیر و ببندهایی آغاز شد که در تداوم آن بزرگانی چون جناب آقای میرحسین موسوی، حجت الاسلام و المسلمین کروبی و سرکار خانم دکتر رهنورد بدون آنکه فرصت دفاع از خود در محکمه‌ای عادلانه پیدا کنند در حصر قرار گرفتند و متاسفانه برخلاف درخواست های مکرر شخصیت‌های دلسوز و جریان‌های اجتماعی، این حصر ظالمانه تاکنون ادامه یافته است.
می‌دانیم که نفس چنین شرایط دشواری، تا چه پایه برای کسانی در این سن و سال خطرآفرین است و بویژه که مجامع معتبر علمی و پزشکی هم این نگرانی را بارها ابراز داشته اند.
با وجود این دلنگرانی‌ها و آسیب‌هایی که این زخم چرکین بر پیکره حیثیت، مشروعیت و انسجام ملی وارد کرده است همچنان درخواست‌ها برای حل این معضل بی‌پاسخ مانده است و از آن بدتر اینکه نهادهای امنیتی به جای آنکه در خصوص اصل تداوم حصر ناموجه پاسخگو باشند، متعرض کسانی می‌شوند که در خصوص حصر و شرایط خطیر محصورین و پیامدهای آن ابراز دلنگرانی کرده برای چاره‌جویی، تکاپوی طبیعی و مدنی دارند.
اینجانب به عنوان دانش‌آموخته رشته جامعه‌شناسی با اطلاع از فاجعه کاهش سرمایه اجتماعی و بیمناک از روند مهاجرت‌های سرمایه‌های مادی و انسانی که در عین حال دل در گرو میهن و انقلاب استبداد ستیز ملت و پشتوانه های ایمانی آن دارم و هنوز امید به امکان تحول درونی را از دست نداده‌ام، درایام سالگرد دفاع مقدس بر آن شدم تا این سطور را با شما در میان گذارم و استدعای عاجزانه نمایم که با گشودن این گره کور که ظاهرا فقط از حضرتعالی ساخته است، عاقبت بخیری برای خود فراهم نموده، آغازی بر مسیر اصلاح امور و ایجاد امید در جامعه مشتاق تغییر تدارک فرمایید.
با تقدیم احترام،
علی محمد حاضری
سوم مهرماه ۱۴۰۲
