آسیب های ساده لوح نمایی و سطحی نگری!
آسیب های ساده لوح نمایی و سطحی نگری!
حسن دادخواه (عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز و عضو انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه)
سطحی نگری و ساده لوحی، به مرتبه ای از شناخت پدیده ها و تحلیل واقعیت ها و ریشه و علل رخدادها، اطلاق می گردد که یک فرد انسان را بدون بررسی کامل علل و عوامل رخدادها و بدون ژرف نگری نسبت به واکاوی واقعیت ها، به شناختی ناقص و فریبنده و ناتمام، قانع می کند و او را از درک عمیق، محروم می سازد.
چنانچه یک فرد انسانی، بنا به ناتوانی ذهنی و شناختی و یا هر علل دیگر، به برداشت های انفرادی و شخصی خود از یک پدیده بسنده کند و از مشاوران مستقل کمک نگیرد، نظام ذهنی و دستگاه فکری و شناختی او، بر پایه داده های دریافتی، به تصمیم گیری می پردازد و بی گمان تصمیمات ایشان، متناسب با اعتبار اندک داده ها و اطلاعات ناقص، تصمیم هایی نادرست و ناقص خواهد بود.
میزان تاثیر تصمیم های یک فرد انسانی، وابسته و متاثر از جایگاه اوست. چنانچه آن فرد، نقش و ارتباطی با دیگران نداشته باشد و فقط در پیرامون مسایل شخصی و خصوصی ، اقدام به تصمیم گیری کند، بی گمان تصمیم های درست و نادرست او، در محدوده زندگانی شخصی و خصوصی تاثیرگذار خواهد بود.
اهمیت موضوع آنجاست که یک فرد انسان و یک مسئول و صاحب اختیار در اداره یک مجموعه انسانی، در فرایند اداره جامعه و مجموعه انسانی، به شناخت و برداشت های شخصی و خصوصی بسنده کند و از این رو، نظام فکری و اندیشگی او اجازه ندهد تا شناخت خود را عمق و ژرفا ببخشد و لذا بر اساس داده های اندک و سست و نادرست، اقدام به تصمیم گیری می کند و تاثیر تصمیم گیری غلط و ناقص او، دامن ده ها و صدها و میلیون ها نفر نسان دیگر را می گیرد.
در فرایند نظام تصمیم گیری، چنانچه ساده پنداری و سطحی نگری و در بدترین شکل آن یعنی« ساده لوح نمایی» یک فرد انسانی، در واکاوی علل و اسباب پیدایش و بروز یک پدیده اجتماعی، موجب شود تا مثلا ده علل و اسباب را نبیند و درک نکند و فقط یازدهمین علت و سبب را درک کند، طبعا او نمی تواند بر اساس یازدهمین علت، به رفع و دفع زیان های آسیب های اجتماعی حاصل از آن پدیده بپردازد و مجموعه های زیر نظر خود را نیز نمی تواند در چهارچوب شناخت سطحی و ساده پندارانه خود، راهنمایی کند.
در « ساده لوح نمایی»، یک فرد انسانی و مسئول، می کوشد تا با ساده لوح نمایی، دسته هایی از مخاطبان ساده لوح و ساده اندیش را قانع کند و راضی نگه دارد. در این حالت، فرد مسئول، به رغم شناخت کامل و کافی از علل و اسباب آسیب های اجتماعی، خود را به نفهمی می زند و با تاکید بر همان یازدهمین علت، می کوشد توجه مردم را از تمرکز بر ده علت اصلی، منحرف کند.
در چند ماه گذشته و در سطح رسانه های رسمی، جملات و مصاحبه ها و راه حل های را در باب علل و اسباب آسیب های اجتماعی جامعه امروز ایران، از سوی مقامات عالی کشوری و لشکری ملاحظه می کنیم که برخاسته از شناخت ساده پندارانه و سطحی نگری یا « ساده لوح نمایی» است.
نیک روشن است که چنانچه در واکاوی علل و اسباب بروز پدیده ها و آسیب های جامعه امروز ایران، خود را به ساده نگری بزنیم و چنان وانمود کنیم که خبری نیست و کاستی ها را یا نفی کنیم یا بر گردن دیگران بگذاریم، آسیب ها و ناگواری ها درمان نمی شود.
انتهای پیام/
