چه می‌شود و چه می‌توان کرد؟
چه می‌شود و چه می‌توان کرد؟
ایران فرصت مذاکره با ایالات متحده را از دست ندهد/
مراد کاویانی راد (هیات علمی دانشگاه خوارزمی)
مناسبات ایران در منطقه و با قدرت‌های جهانی به ویژه کشورهای غربی به گونه‌ای پیش رفته است که ج.ا. خواسته و ناخواسته به جنگی کشیده شده است که به هیچ وجه آمادگی آن را نداشت و درازا کشیدن آن نیزخارج از توان کشورمان است.
طی همین دو روز آسیب‌های جدی به زیرساخت‌ها و مراکز هسته‌ای و نظامی کشور وارد شده است. هر چند ج.ا. هم در قالب حملات تلافی‌جویانه موشکی سعی در بالابردن هزینه های دفاعی و امنیتی رژیم صهیونیستی داشته است اما نمی‌توان این واقعیت را نادیده گرفت که نگرانی گسترده‌ای در بین مردم نسبت وضعیت موجود و آینده کشور پدید آمده است که چه خواهد شد و چه باید کرد؟
واکنش‌های اولیه جامعه در برابر این شرایط غافگیرانه در قالب شلوغ شدن صف نانوایی‌ها، خالی شدن فروشگاه‌های برزگ، تشکیل چند کیلومتری صف بنزین و ابراز نگرانی درباره روزهای آینده نمود یافته است. ارزیابی وضعیت موجود گویای آن است که جنگ دست کم تا چندین روز تداوم خواهد داشت. طی این چند روز، که به نوعی تداوم روزهای گذشته خواهد مراکز نظامی بیشتری مورد تهاجم جنگنده‌ها و پهبادهای رژیم صهیونیستی قرار خواهند گرفت و ایران نیز در قالب حملات موشکی، مراکز بیشتری از اسرائیل مورد حمله قرار خواهد داد.
به نظر می‌رسد در صورت تشدید حملات متقابل طی روزهای آینده شبکه‌های زیرساختی (آب، برق و گاز و..) و پالایشگاه ها مورد تعرض قرار بگیرند. در صورت بروز این رخداد با توجه کاستی‌های موجود در حوزه مسائلی که برشمرده شد، کشور دچار نابسامانی و خسارت‌های جدی خواهد شود و بر گستره و عمق کمبودها و چالش‌های موجود افزوده می‌شود. وضعیتی که با توجه به نارضایتی‌های موجود، هزینه سنگینی متوجه نظام سیاسی و مناسبات آن با مردم خواهد کرد.
از این رو، تداوم این وضعیت به هیچ وجه به مصلحت ملی نیست و هر جا که بتوان مانع از تشدید بحران و کاهش خسارات شد حتما باید ورود کرد. شکی نیست که حمله اسرائیل به ایران اگر با پشتیبانی ایالات متحده همراه نبوده نباشد قطعا با اطلاع این کشور و برخی کشورهای غربی رخ داده است. از این رو، آمریکا یکی از بازیگران این نبرد است که موضع آن نیز نسبت به اسرائیل کاملا جانبدارانه است.
بر پایه گزارش‌های موجود مقامات ج.ا. موضع واحدی در برابر مذاکرات فردا یک‌شنبه نداشته‌اند. به نظر می رسد که دولت آقای پزشکیان موافق مذاکره و برخی نمایندگان مجلس مخالف مذاکره هستند. واقعیت مسلم آن است هر جای این معادله بررسی و واکاوی شود ایالات متحده یک سر ضلع بحران پدید آمده، است و «هر جا که بتوان مانع ضرر شد، منفعت» ملی است.
قطعا در مذاکره نکردن سودی نیست اما دست کم در مذاکره و در پای میز مذاکره نشستن می توان طرح مسئله و مطالبه کرد. تشکیل جلسه شورای امنیت نشان داد که امیدی به مجامع بین المللی برای پایان بخشیدن به جنگ نیست اما نمی‌توان نسبت به کارکرد آنها بی‌تفاوت بود.
به هر روی بر این باورم با توجه به تخریب گسترده‌ای که مراکز هسته‌ای و پایگاه‌های نظامی کشور طی این چند روز اخیر رخ داشته‌اند و احتمالا طی چند روز آینده نیز گسترده تر خواهد و شبکه زیرساخت ها احتمالا کشیده خواهد شد و محکومیت ایران در شورای حکام بر سر نقض قوانین پادمان، ج.ا.ایران فرصت مذاکره با ایالات متحده را از دست ندهد کوتاه مدت هم که شده تعلیق غنی سازی را به منظور رفع سوظن‌های بین‌المللی بپذیرد و از طریق ایالات متحده مانع از تداوم حملات رژیم صهیونیستی و نابودی زیرساخت های کشور شود.
انتهای پیام/
