درس‌هایی از تهاجم ۱۲ روزه اسراییل به ایران
محسن صنیعی (عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز)
ارتش اسراییل با هیچ مجوز بین المللی، در ساعات اولیه بامداد جمعه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، با ترور ده ها نفر از فرماندهان ارشد سپاه و دانشمندان هسته ای، جنگی را آغاز کرد که در طول ۱۲ روز، با حمله به پادگان ها و پایگاه های نظامی صدا و سیما، فرودگاه ها، مراکز هسته ای و مناطق مسکونی، صدها نفر از مردم بی گناه را به شهادت رساند. البته نیروهای موشکی و پهپادی ایران، به خوبی دفاع کردند. خوشبختانه، این جنگ، اگر چه موقت با آتش بس مواجه شده است. خوب است نگاهی بیندازیم به درس‌هایی بیندازیم بر آن چه در این دوره گذشت و افق پیش روی پس از جنگ.
۱- تجاوز اسراییل که با دخالت مستقیم آمریکا و سکوت همراه گونه اروپا و بر خلاف همه قوانین بین المللی و بدون هیچ مجوزی از شورای امنیت سازمان ملل، در حالی صورت گرفت که ایران در حال مذاکره بر پرونده هسته ای خود با آمریکا بود.
۲- حمله اسراییل به تاسیسات هسته ای و حمله مستقیم آمریکا به تاسیسات هسته ای فردو، نطنز و اصفهان با استفاده از هواپیماهای B2 و بمب های سنگرشکن بر خلاف همه قوانین بین المللی و بدون محکومیت شورای امنیت و شورای حکام آژانس جهانی انرژی اتمی، نشان داد که همه نهادهای بین المللی در مقابل قدرت‌های بین المللی، کارآیی خود را از دست داده اند. در صحنه بین المللی، گویی چیزی جز قدرت نظامی و زور معنی ندارد. منشور سازمان ملل و قوانین بین المللی، توسط خود آمریکا و اسراییل و قدرت های اروپایی به هیچ تبدیل شده اند.
۳- همه ایرانیان وطن‌خواه از همه گرایش های سیاسی چه در داخل یا خارج از کشور، در مقابل تجاوز خارجی، از ایران دفاع کردند و تنها افراد ابلهی که مردم خود و دنیای سیاست را نشناخته اند، تصور می کردند که با یک حمله خارجی، فرش قرمز برایشان پهن می کنند و تاج سلطنت را بر سرشان خواهند گذاشت. افسوس از آنان که برای رسیدن به قدرت، ننگ همکاری با متجاوزان خارجی را برای خود ثبت کردند.
۴- این جنگ، مانند جنگ‌های مدرن، جنگ انواع موشک، پهپاد و جنگنده و بر خلاف جنگ‌های سنتی، بدون استفاده از نیروی پیاده بود. ما از جنگنده، استفاده نکردیم ولی نمی توان از همه کسانی که در طول دهه های گذشته در جهت گسترش صنایع دفاعی و موشکی، اقدام کرده اند به نیکی یاد نکرد. در این رویارویی، باید ضعف ها و قوت ها ارزیابی شوند و نسبت به بازیابی سازمان دفاعی اقدام نمود. این جنگ، جنگ با آمریکا و اسراییل با بودجه نظامی قریب هزار میلیارد دلار در مقابل ایران با بودجه نظامی شاید حدود ۱۵ میلیارد دلار بود.
۵- متاسفانه ترور فرماندهان سپاه و دانشمندان هسته‌ای، جز با اشراف اطلاعاتی دستگاه نفوذی امکان پذیر نبود. همان سیستم نفوذی که می‌داند که دانشمند هسته ای یا فرمانده سپاه در کدام برج و در کدام طبقه و در چه ساعتی حضور دارد. همین سیستم نفوذ را می توان در ترور اسماعیل هنیه هم دید، در ترور سید حسن نصرالله هم دیده می شود در ترور سردار سلیمانی هم دیده می شد. در ترور دکتر فخری زاده هم دیده می شد.
۶- به اعتراف همه کارشناسان، غالب عملیات ها، از داخل با استفاده از پهپاد بوده است، در نتیجه ارزیابی سیستم اطلاعاتی و امنیتی کشور بسیار ضروری است که چگونه در همه نقاط کشور، به راحتی می توانستند به راحتی به عملیات پهپادی اقدام کنند. در سال های گذشته هم حملات پهپادی در اصفهان و کرج انجام شده بود که از آن زمان باید متوجه می شدیم چه خطری، پیش روی ما قرار دارد.
۷- اگر با برقراری یک آتش بس موقت و ناپایداری، حملات خارجی متوقف شده است ولی می‌توان بدبینانه تصور کرد که سازمان نفوذ اطلاعاتی و سازمان عملیاتی پهپادی که با تجهیزات کامل در داخل کشور فعال بوده‌اند، ممکن است به عملیات ترور و انفجار، به صورت مستقل از اسراییل اقدام کنند. در نتیجه سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی کشور، باید نسبت به عملیات این گروه ها در سراسر کشور، هشیار باشند.
۸- متاسفانه بعضی پس از برقراری آتش بس موقت، اتحاد ایرانیان وطن‌خواه بر ایران را با تایید سیاست‌های حاکمیت، یکی گرفتند و احتمالا به این معنا خواهد بود که همان سیاست‌های برخورد با منتقدان، تکرار خواهد شد.
۹- اگر آتش بس، پایدار بماند و از شرایط جنگی خارج شویم، دوباره برمی گردیم به ایرانی که دارای بحران های مختلف است که نتایج از حاصل از جنگ ۱۲ روزه، به آن افزوده خواهد شد. در آن شرایط باز اتحاد ایرانیان به اختلاف بر بحران ها تبدیل می شود.
۱۰- نکته پایانی آن که بر رهبران کشور است که با دیپلماسی گسترده با همه کشورهای جهان و منطقه، خطر جنگ را از کشور، دور نگه دارند.
اتحاد ایرانیان حول وطن را پاس بدارند و همه ایرانیان را محترم بشمارند و بدانند دلسوزانی که همه ارکان قدرت را نقد می کنند و به قصد اصلاح و توسعه کشور سخن می گویند، بر متملقانی که فقط مداحی می کنند و رهبران را در توهم قرار می دهند، ارجحیت دارند.
به نقل از: همدلی
