حاکمیت باید به تغییرات ساختاری تن دهد/

تقارن خجسته بهار طبیعت و بهار قرآن را تبریک می‎گوییم و از خداوند رحمان برای ملت بزرگ و شکیبای ایران، پایانی بر دغدغه ها و آغازی بر دگرگونی‎های امیدبخش مسالت داریم. سالی که گذشت یکی از غم‎انگیزترین سال‎های رفته بر ملتی بود که دهه‎ها پیش، در پی تاسیس نظامی برآمد که قرار بود الگویی برای رهایی و تعالی بشر باشد. افسوس که چنین نشد و ایران، در چنبره کوته نگری‎ها، فقر، فساد و ناکارآمدی فرساینده حاکمیتی ناشنوا و نابینا، گرفتار آمده است که امید به تحول برای رهایی و تعالی را از آن سلب کرده است.

انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‎ها در عین باور به این‌ که مهم‏‌ترین مساله امروز کشور «اقتصاد و معیشت مردم» است، معتقد است، این ابرچالش، که دهه هاست مهم‏‌ترین مساله مردم است، خود معلول فهم و سیاست گذاری نادرست و عملکرد ناکارآمد برخاسته از حاکمیت نظارت ناپذیرِ غیر پاسخ‏گوست که علت و زمینه بسیاری از ناهنجاری‎های اجتماعی و امنیتی شدن بسیاری از مسائل جاری و مبتلابه جامعه شده است. این وضعیت، خود به تشدید شکاف فزاینده ملت-حاکمیت انجامیده و مشروعیت نظام سیاسی را درگیر بحران‎های فزاینده بسیاری کرده است و همچنین استیلای نظامیان در بخش‎های مختلف حاکمیتی، بن بست در کشورداری و ناامیدی اکثریت مردم از بهبود امور را به بار آورده است.

جنبش اعتراضی اخیر را نمی‎توان جدای از چنین زمینه ها و بسترهای اجتماعی، مدیریتی و حاکمیتی تحلیل کرد و پایانی بر آن متصور شد. تداوم این چالش‏‌های ساختاری آینده سوز و اصرار بر تحمیل سبک خاصی از زندگی از طرف گفتمان کهن سالان خود حق‎پندار نظام، که نمی توانند گفتمان نسل جوان را به رسمیت بشناسند، موجب تداوم موج اعتراضی است که در جنبش «زن، زندگی، آزادی» نمود پیدا کرد.

کشته شدن صدها تن از جوانان و نوجوانان دختر و پسر دهه هفتادی و دهه هشتادی و زندانی شدن ده ها هزار تن از آنان نشان داد، نسل نو، انگیزه‎ بسیار بالایی جهت تداوم مبارزه برای رهایی از این تحمیل و بازستاندن حق آزادی انتخاب زندگی متفاوت تا پای جان دارد. این موج اعتراضی، ولو با توقف های مقطعی، به خاموشی نخواهد گرایید، بلکه به صورت آتش زیرخاکستر باقی خواهد ماند. سیاست انکار و فرافکنی در خصوص این جنبش و به رسمیت نشناختن مطالبات معترضان حتما بر عمق و وسعت آن خواهد افزود.

واقعیت آن است که دیگر نمی‎توان چالش‎های ساختاری و کاستی‎های کشورداری ناشی از آنها را با فرافکنی به دشمنان خارجی و عناصر داخلی غافل و بی توجه، توجیه کرد. در مقیاس فراملی نیز، نظام منطقه‎ای و جهانی، بر امنیت و منفعت بازیگران استوار است.

در چنین وضعیتی همه کشورها می‌توانند همزمان، رقیب و هم پیمان هم باشند. ظرفیت‎های ژئوپلیتیک ایران، به گونه‌ای است که منافع اقتصادی کشور از طریق تعامل با همه کشورها و قدرت‎های جهانی تامین می شود. تجربه محدودسازی سیاست خارجی کشور به سمت شرق، نابودی و هدررفت سرمایه‌های ملی و ظرفیت‌های انسانی کشور را به دنبال داشته است.

سئوال این‌جاست که اساسا چه افتخار و دست‌آوردی در سال‌ها مقاومت متمادی در مقابل ضربات قدرت‎‌های خارجی برای ملت ایران، جز فلاکت مردم و عقب ماندگی کشور حاصل شده است؟

این که در شرایط انسداد مناسبات مالی و عدم ارتباط با کشورهای مختلف و در وضعیت رکود تورمی، انتظار تولید، رشد مستمر و سریع، سرمایه‎گذاری، حرکت به سمت افزایش صادرات غیر نفتی و فعالیت‎های اقتصادی غیرنفتی داشته باشیم، همان منطق اقتصاد ناکارآی دستوری است که به باور کارشناسان در صورت تداوم به تشدید فقر و ناامیدی و خیزش فراموش‎شدگان و پابرهنگان منجر خواهد شد.

انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‎ها بر این باور است که، برای رسیدن به احسن الحال و برون‎رفت از کاستی‎ها و ضعف‎ها و ابربحران‌هایی که دامن‎ کشور را فراگرفته و به بن‌بست در کشورداری انجامیده است، با توجه به تغییرات فراگیر نسلی در جامعه ایران، حاکمیت باید  به تغییرات ساختاری تن بدهد.