باز هم روز عزای کرونا

باز هم روز عزای کرونا

محسن صنیعی (عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران)

میزان فوتی های اعلام شده در روز دوم شهریور، چنان بود که نتوانستم تحمل کنم که دست به قلم نزنم. در ۲۴ ساعت گذشته، رکورد همه فوتی ها از زمان شروع کرونا در کشور شکسته شده و به ۷۰۹ تن رسیده است و به این ترتیب، تا الان، متاسفانه آمار جان‌باختگان کرونا در کشورمان به ۱۰۳ هزار و ۳۵۷ تن رسیده است.

این در حالی است طبق برآورد آقای عباس عبدی از آمار مرگ و میر سازمان ثبت و احوال، عملا میزان مرگ و میر واقعی کرونا، شاید به حدود دو برابر می رسد. آمار مرگ و میر سازمان ثبت و احوال در سال ۹۸، ۹۹ و ۱۴۰۰، تفاوت بسیار زیادتر از آمار رسمی کرونا را نسبت به مرگ و میرهای قبل از کرونا نشان می دهد و به این ترتیب، ادعای برادر عزیز عباس عبدی، تایید می شود.

هر روز خبر مرگ دوست، آشنا، یا شخصیت شناخته شده یا همکاری دانشگاهی از دانشگاه های کشور شنیده می شود. چند روزی است در گروه های دانشگاهی، لیستی نزدیک به ۱۱۰ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه ها منتشر شده که در طول دوره کرونا، جان خود را از دست داده اند. در کادر بهداشت و درمان که در خط مقدم مبارزه با کرونا قرار دارند، شرایط بسیار حادتر است و در طول این مدت، بسیار پزشکان متخصصی که سرمایه های کشور برای تربیت و پرورش آنان صرف شد و نیز پرستاران و کادر بهداشت و درمان و دانشجویان پزشکی، جان خود را از دست دادند.

کشور چگونه می تواند این سرمایه های بسیار بالا را جبران کند؟ چند روز پیش، رئیس سازمان نظام پزشکی خبر از تشکیل پرونده ۳۰۰۰ تن از پزشکان کشور برای مهاجرت خبر داده بود. شرایط امروز کرونا، به حادترین شرایط ممکن از زمستان ۹۸ رسیده است. نمی توان آینده را پیش بینی کرد شاید آینده، بسیار بدتر از شرایط موجود بشود. امروز هیچ خانواده ای نیست که یکی از بستگان یا نزدیکان خود را از دست نداده باشد یا آن که در این دوره کرونا، درگیر نشده باشند. شرایط بسیار سختی شاید بسیار بزرگ تر از حتی جنگ تحمیلی بر کشور بوجود آمده است.

نمی دانیم کی به پایان خواهد رسید ولی حتما پس از پایان آن، این تجربه از یادها نخواهد رفت و آثار اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی و حتی سیاسی آن، سال ها کشور را متاثر خواهد کرد. دولت و نظام باید بحران کرونا را اولویت اول خود بداند. چند روز پیش یادداشتی را که در روز ۱۵ اسفند ۹۸ در روزنامه ستاره صبح تحت عنوان «دیپلماسی کرونا و استقبال از کمک های جهانی» نوشته بودم، مرور می کردم. در آن یادداشت، ضمن تاکید این که این بحران جهانی است لذا باید از همه سازمان های جهانی، استمداد طلبید و از کمک های آن ها استقبال کرد.

به نظر می آید پس از نزدیک یک سال و نیم از شروع بحران کرونا، باز هم باید یادآوری کرد که کرونا یک بحران جهانی است و همه کشورها باید کمک ها و تجربیات خود را برای حل این بحران، به کار گیرند. مسئولان کشور نیز باید از کمک های جهانی و تجربیات جهانی استفاده کنند. حوزه درمان که حوزه جان آدمیان است، بالاتر از آن است که بخواهیم آن را آغشته به اختلافات سیاسی کنیم. پس از بیش از ۶ ماه از عرضه واکسن جهانی کرونا، واکسیناسیون فعلی در کشور ما، فقط به ۱۷ میلیون و ۲۳۳ هزار و ۶۶۱ تن (حدود ۲۰٪ جمعیت ایران) دوز اول واکسن کرونا و ۶ میلیون و ۴۷۶ هزار و ۷۷۳ تن (۷.۶ درصد جمعیت ایران) که بسیار کمتر از آمارهای متوسط جهانی است.

قطعا اگر واکسیناسیون با همت بسیار زیادی دنبال می شد، مرگ و میر امروز به مراتب کمتر می بود. امید است بتوان با به کارگیری همفکری همه نخبگان کشور و همکاری همه مردم ایران و نیز استقبال از تجربیات و کمک های جهانی، این دوره بسیار سخت تاریخی از تاریخ کشورمان را با سلامتی به سر بریم.

انتهای پیام