شناخت شناسی ناکامی در کاهش فقر
حسن دادخواه (عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز و عضو انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه)
نوع نگاه و دیدگاه مسئولان و مقامات عهده دار حوزه های اقتصاد کلان، نقش و جایگاه پایه ای و کلیدی در سروسامان دادن به امور معیشتی و اقتصادی و رفاه مردم دارد.
چنانچه مسئولان و مقامات تصمیم گیر و تصمیم ساز، از پایگاه یک خداباور آخرت جو، به امور اقتصادی بنگرند و به جنبه زیست مادی مردم اعتنا نداشته باشند، کلیت اقتصاد یک کشور را از دسته امور دنیوی و معیشت روزانه را در حد سیر کردن شکم های گرسنگان تلقی می کنند و باری تعالی را متکفل رزق رسان آنهم از رهگذر دعا برای گرسنگان می دانند.
یا چنانچه علم و دانش اقتصاد را برخاسته از فرهنگ و اندیشه های مادی گرایانه غربیان بدانند، پرداختن و برنامه ریزی برای سامان دادن به اقتصاد کشور را دخالت در خواست و تقدیر الهی تلقی می کنند. این چنین مسئولان و مقامات، به دلیل ناآشنایی به مقوله اقتصاد و تاثیر آن در ریزترین امور زندگانی مردم، توجه چندانی به وضع اقتصادی و معیشت مردم نخواهند داشت بلکه به زعم خویش، گوهر انسانی را بی نیاز به امور مادی می دانند.
گاهی نیز، پس از پیروزی یک انقلاب سیاسی در کشور خداباوران، این گونه مسئولان و مقامات، تقویت ایمان دینی و معنویات را اولویت قرار داده و پرداختن به امور اقتصادی را در تضاد با رشد ایمانی مردم تلقی می کنند. در چنان سرزمین هایی، مدیران اجرایی برای کاهش و نه ریشه کن کردن فقر،، دست به جمع آوری اعانات و کمک ها و خیرات و مبررات می شوند و سازمان های حمایتی را به شکل سنتی و کلاسیک متولی رسیدگی به امور تنگ دستان می نمایند.
گاهی نیز مسئولان و مقامات اداره جامعه و کشور، بی اطلاع از تاثیرات سیاست های خارج از حوزه اقتصاد بر وضعیت اقتصادی و معیشت مردم، خط مشی های متباین و مخالفی را که موجب برهم خوردن نظم اقتصادی جامعه می شود، اتخاذ می کنند. این در حالی است که چرخه اقتصاد یک کشور با همه تنوع و گستردگی مسائل مربوط به آن، یک جریان زنده و سیال است که زندگانی دنیوی همه انسان ها را بدون در نظر داشتن باور و دین انان، در بر گرفته و زیر بنای بسیاری از تحولات دیگر است.
علم و دانش اقتصاد و برنامه ریزی اقتصادی از نیازهای بلامنازع زندگی مدرن و جمعی بشر امروزی است و تداخلی با آخرت گرایی و ایمانیات ندارد. کاهش فقر، در هر سرزمین نیازمند توزیع عادلانه ثروت و امتیازات آن کشور میان شهروندان بر پایه برنامه ریزی علمی است و در این راستا، ثبات و آرامش اقتصادی و سیاسی، تنها بستر برای این برنامه ریزی است. کاهش فقر بدون در اولویت قرار گرفتن لزوم توسعه و پیشرفت اقتصادی و ترجیح امور داخلی کشور و جامعه، راه دیگری ندارد.
انتهای پیام/
