دانشگاه را امنیتی نکنید
دانشگاه را امنیتی نکنید
محسن صنیعی (استاد دانشگاه و عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)
وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در روز پنج شنبه، ۲۸ آبان بیان کرده است که «برای امریه سربازی پارک‌های علم و فن‌آوری قرار شد یک دفتر در هر دانشگاهی به نماینده نیروهای مسلح اختصاص داده شود تا قراردادها و تفاهم‌نامه‌هایی که با نیروهای مسلح قرار است انجام شود، از این طریق پیگیری شود.»
در حالی که به نظر نمی‌آید انجام امور اداری مربوط به اخذ امریه چند مورد در سال برای یک پارک علم و فن‌آوری، نیازمند به اختصاص دفتر و استخدام کارمند اداری باشد، تاسیس این دفاتر، فقط به باز شدن پای نیروهای مسلح در دانشگاه‌ها ارزیابی می‌شود و به این ترتیب اگر در قانون، ورود نیروهای مسلح به دانشگاه‌ها ممنوع است، این دفتر می‌تواند بهانه‌ای برای ورود نیروهای مسلح به دانشگاه‌ها تعبیر شود.
متاسفانه، در شرایط فعلی و با حمله نیروهای موسوم به لباس شخصی‌ها به دانشگاه شریف و مجروح شدن و بازداشت تعدادی از دانشجویان، فضای امنیتی حاکم دانشگاه‌ها فزونی پیدا کرد. در دانشگاهی، از استادان خواسته شده است که گزارشگر دانشجویانی باشند که ممکن است در کلاس، کشف حجاب کنند.
انتظاری که استاد را به جای مدرس دانشگاه، در موقعیت یک مامور امنیتی و حراست قرار می‌دهد و به این ترتیب، هیچ گاه این استاد نمی‌تواند به عنوان یک معلم، جایگاه معلمی را انجام دهد. در آن صورت، مدیر دانشگاهی هم در حد مدیر حراست تقلیل پیدا می‌کند.
خوب است بیان شود که تاریخ دانشگاه و حتی موسسات آموزشی با استقلال از ساختار سیاسی و امنیتی، بنا نهاده شد. چیزی که به راحتی، فراموش شد. در خاطرات دکتر محمدعلی مجتهدی مدیر دبیرستان البرز آورده شده است که در سال ۱۳۳۲، یک سرهنگ که دادستان امنیت بود وارد دفتر مدرسه می‌شود و به دنبال توبیخ یک دانش‌آموز بوده است که جناب مجتهدی، با این استدلال که امور دبیرستان از سازمان‌های امنیتی مستقل است، مانع از سپردن دانش‌آموز به دادستان امنیت می‌شود.
در مورد استقلال دانشگاه از ساختار سیاسی، در یادداشت‌های روزانه دکتر علی اکبر سیاسی، رئیس وقت دانشگاه تهران آمده است که روز شنبه ۷فروردین ۱۳۲۷ در جریان سلام نوروزی وزرا، محمدرضا پهلوی خواستار اخراج اساتید توده‌ای از دانشگاه می‌شود، اما دکتر سیاسی ضمن آنکه متذکر می‌شود این افراد در دانشگاه، بی‌طرف هستند و مرام خود را تبلیغ نمی‌کنند، مخالفت ضمنی خود را با این درخواست عیان می‌سازد و متذکر می‌شود، هر اقدامی باید زیر نظر شورای دانشگاه باشد.
دکتر سیاسی در یادداشت‌های خود نوشته است: «شاه بسیار تند و عجول به نظر می‌رسید. معلوم بود او را خوب پر کرده بودند. به توضیحات و اشکالات من توجهی نداشت. یکی دو بار هم گفت: اگر دانشگاه مستقل است و می‌خواهید مستقل بماند، باید خودش به تصفیه خودش بپردازد؛ والا استقلالش باید گرفته شود.»
اگر چه با ساختار فعلی دانشگاه‌ها و غیرانتخابی بودن روسای این مراکز، استقلال دانشگاه، یک رویاست ولی حداقل باید به فکر استقلال دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی از نیروهای مسلح و امنیتی بود.
به نقل از: همدلی
