مشی دعایی، ضرورت نظام حکمرانی/

مشی دعایی، ضرورت نظام حکمرانی/

حسن صنیعی (عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران و عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه ها)

حجت الاسلام و المسلمین سید محمود دعایی، روز پانزدهم خرداد و در سالگرد ایام رحلت امام، جان به جان آفرین سپرد. به حق، دعایی در میان همه شخصیت های سیاسی ایران، استثناء بود و اگر مانند داشته باشد، بسیار بسیار قلیل است. کسی که ۲۴ سال نماینده مجلس باشد و ۴۲ سال رئیس موسسه اطلاعات ولی حتی یک ریال حقوق نگیرد و در زندگی به همان شهریه طلبگی بسنده کند.

کسی که بسیار صمیمی و اهل صفا و محبت و با متانت و تحمل و مدارای فراوان بود به طوری که هم محبت به همه نخبگان و هنرمندان داشت و هم هنرمندان و نخبگان به او محبت داشتند. نمازهای میتی که بر شخصیت های مختلف ملی، هنرمند، دانشگاهی خواند گواه این است که برای او، انسانیت مهم بود. استاد محمدرضا شجریان، عباس کیارستمی، ابراهیم یزدی، ادیب برومند، عزت‌الله انتظامی، داوود رشیدی، محمدعلی کشاورز، مسعود عربشاهی، جمشید مشایخی، ملک طباطبایی همسر مهدی بازرگان و … شناخته‌شده‌ ترین چهره‌های فرهنگی و سیاسی کشور هستند که سیدمحمود دعایی بر پیکر آنان نماز خواند.‌ به طوری که در یک مصاحبه خود او گفته بود من باید وزیر نماز میت می شدم.

مهر و محبت مرحوم آقای دعایی به همه نخبگان و هنرمندان در طول حیاتشان نیز بسیار زیاد بوده است. از ارادتی که به سید محمد خاتمی داشت و او را کاکا صدا می کرد، پروفسور فضل الله رضا که برای او مراسم بزرگداشت برگزار کرد، استاد باستانی پاریزی، شفیعی کدکنی، دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن که در تجلیل او سخن گفت، استاد محمدرضا شجریان و همه خبرگان و استادان و هنرمندان این سرزمین داشتند زبانزد همه مردم است.

روزنامه اطلاعات نیز، جایگاهی برای همه نیروها از محمدجواد حجتی کرمانی، آیت الله محقق داماد، عطاء الله مهاجرانی، حداد عادل و بسیار شخصیت های فرهنگی کشور بود. او آن چنان مهر و محبت همه، فارغ از همه گرایش های سیاسی و فرهنگی را در دل داشت که حجت الاسلام و المسلمین ناطق در بزرگداشت مرحوم دعایی بیان کردند که «من یک شوخی با مرحوم دعایی داشتم که به آن مرحوم می گفتم آقای دعایی، اگر روز قیامت شما و مرحوم آیت الله انواری را مامور بهشت و جهنم انسانها کنند، به خاطر خوش نفسی و نگاه مهربانانه تان به انسانها هیچکس را به جهنم نمی فرستید.»

به تعبیر دکتر ظریف، «جناب آقای دعایی بیش از همه انسان بود. نماد اخلاق و انسانیت بود.» هوشنگ مرادی کرمانی در وصف او گفت: «چه می‌توانم درباره‌اش بگویم‌؟! ایشان آن‌قدر در مقابل‌ آدم‌های کوچک و بزرگ متواضع و فروتن بودند که یک‌بار به او گفتم «پیش آمده از این تواضع و فروتنی خسته شوید و یا این مسئله برای‌تان دردسر و توهینی شود؟» گفت «بعضی‌ها گفته‌اند اما من برای این حرف‌ها اهمیتی قائل نیستم، از این‌که به بندگان خدا دارای هر نوع تفکر و عقیده‌ای، احترام بگذارم خوشحال می‌شوم.» او که حاضر بود شخصا هم پیگیر مشکل یک بهایی باشد هم مشکل وزیر دولت بختیار را پیگیری کند.

مشی مرحوم آقای دعایی، کاملا می تواند به عنوان یک الگو در نظام حکمرانی قرار گیرد. یک نظام حکمرانی، باید نسبت به همه شهروندانش فارغ از اختلافات فرهنگی و سیاسی، نگاه کاملا یکسانی داشته باشد. همه شهروندان باید دارای حقوق برابر باشند و به علاوه خودی تر بودن نباید باعث بهره برداری بیشتر از مزایا یا معافیت از برخی تکالیف قانونی بشود. سیاست ها و ساختارها باید آن چنان باشد که همه مردم یکسان دیده شوند و همه مردم هم، حکومت را حکومت خود بپندارند نه آن که به مرحله قهر برسند.

به نقل از: همدلی